Lakei Bas likt... - Sex Verhalen

Lakei Bas likt...

... “Dat zegt nog niets” spot Ilona, waarop Marion haar met een brede glimlach aan kijkt en zegt “laat je broek zakken Bas”. ‘Hoorde ik dat goed?’ denk ik bij mezelf ‘wil ze dat ik mijn broek laat zakken in het bijzijn van haar vriendin?’ Mijn aarzeling irriteert Marion, die dit duidelijk maakt door venijnig te zeggen “nu Basje”. Marion kijkt Ilona nog steeds droogjes aan, als ik mijn riem los maak en mijn broek laat zakken, maar wijselijk mijn boxershort aan houd, want in mijn broek ontwikkelt zich spontaan een erectie, die ik liever mijd te tonen, omdat de situatie te beschamend is. “Ook je boxer” zegt Marion kalm, als ze haar blik kort tot mij richt. ‘Ik wil niet, ik wil niet, maar ik moet’ denk ik bij mezelf, terwijl ik mijn boxershort over mijn inmiddels harde leuter naar beneden druk, waarna ik uiteraard mijn handen voor mijn stijve houd, omdat deze anders keurig naar voren zou wijzen. Marion zucht diep en vraagt “moet ik je nu vandaag alles voorkauwen Basje?” ‘Okay, die handen zijn niet op hun plek daar’ denk ik bij mezelf, aangezien ik haar woorden maar al te goed begrijp, dus ik staar van de dames weg en neem mijn handen voor mijn knoertharde paal weg. “Okay, het windt hem inderdaad op” zegt Ilona droogjes, waarna ze mijn pik iets beter bekijkt en tegen Marion zegt “je boft maar, dat is een heel mooi exemplaar. En zo gladjes ook!” “Geloof je me nu?” vraagt Marion op neutrale toon aan Ilona, die door de drank de situatie vrij nonchalant benaderd en dan ook reageert met ...

... “deels”. Marion nipt van haar wijn en vraagt “welk deel geloof je niet dan?” “Dat schaamte en vernedering hem opwindt, dat geloof ik wel” vat Ilona het gesprek, dat ze klaarblijkelijk over mij heeft gehad met Marion, samen “maar dat homogedoe blijft moeilijk voor te stellen”. “Homogedoe?” vraagt Marion proestend van het lachen aan Ilona, terwijl hetzelfde woord door mijn hoofd sijpelt, want ik weet ook niet waar ze op doelt. “Ja, je weet wel …. wat je vertelde ….” zegt Ilona, die zich overduidelijk schaamt om de woorden uit te spreken, dus dit verkapt doet met “dat hij zijn eigen spul van je aflikt”. “Dus dat wil je zien?” vraagt Marion verheugd, althans haar stem maakt een sprongetje. Ilona knikt kalm en staart Marion aan met een blik van ‘mag het?’ Marion vult de glazen van hen beiden nogmaals, waarbij ze lijkt na te denken over het voorstel van Ilona. Mij wordt uiteraard niets gevraagd, dus ik staar bedenkelijk naar de dames in de hoop dat Marion mij zal opdragen om me weer aan te kleden. Ik kom echter bedrogen uit, want Marion antwoordt, na enig denkwerk “okay, je mag het zien Ilona, maar ik verwacht wel van je dat je er met niemand over zult spreken, want Basje heeft buiten deze muren uiteraard ook zijn trots”. “Vanzelfsprekend” antwoordt Ilona “heb ik je ooit al eens teleurgesteld door een geheim van jou met iemand te delen?” “Niet dat ik weet inderdaad” zegt Marion, die haar hand begripvol op Ilona’s knie legt en mij aanstaart om mede te delen “rukken Bas”. ‘Ik sta nu ...