Lakei Bas likt... - Sex Verhalen

Lakei Bas likt...

Met een bezorgd gezicht beëindigt Marion het telefoongesprek, waarop ze mij bedachtzaam aankijkt en zegt “misschien is het beter als jij een paar uurtjes verdwijnt ….. naar de kroeg of zo!” “Is het zo erg?” vraag ik, duidend op het telefoontje dat Marion zojuist gepleegd heeft met een van haar vriendinnen. “Yep, ze is onderweg hierheen” klinkt Marion bedrukt. “Ok, in dat geval zal ik jullie wat privacy gunnen en me opofferen” antwoord ik, met een minzame glimlach, aangezien het zeker geen straf is om enkele uurtjes de kroeg in te kunnen. “Haal je maar niets in je hoofd mannetje” zegt Marion vermanend, waarop ze op me afstapt, me zoent en haar hand op mijn kruis legt, waar ze stevig in begint te knijpen. De strakke hand om mijn zak voelt waanzinnig lekker, wat zij uiteraard weet, dus ze knijpt iets dieper door, waardoor ik vanzelf een stap naar achteren zet, om haar hand te ontlopen. “Kom eens hier jij!” zegt ze vermanend, waarop ik uiteraard inschik, want op seksueel gebied is Marion de absolute heerseres in huis, dus ik laat haar nogmaals mijn zak pijnigen. “Zo, nu kun je gaan” spreekt Marion met een lichte grijns, als ik piepend en kermend op mijn voeten sta te wiebelen. Snel steek ik mijn portemonnee in mijn kontzak en krijg nog net mee dat Marion roept “ik stuur je wel een berichtje als ik wil dat je naar huis komt” wat ik beantwoord met een “prima, tot straks”, om vervolgens de deur achter me dicht te trekken. Tijdens de korte wandeling naar de kroeg denk ik terug aan de ...

... leuke ervaringen, die Marion en ik hebben gehad met Bert en Ilona, het stel dat nu in scheiding ligt en waarvan de vrouw op weg is naar ons huis, om er met mijn vrouw over te praten. Tevens denk ik aan hetgeen me te wachten staat als ik thuis kom, want het is immers vrijdagavond, wat normaliter betekent dat Marion en ik ruim de tijd nemen om van elkaar te genieten, althans, meestal eist ze van mij dat ik haar laat genieten, waar ik zelf dus ook enig genot aan ontleen. Mijn gedachten maken plaats voor luchtig geklets en stomme praat in de kroeg, want in mijn stamcafé kent iedereen mij en ik iedereen, dus het is al snel gezellig. Iets voor middernacht ontvang ik een berichtje van Marion, dat erg kort is, want er staat slechts ‘kom je nu naar huis?’ ‘Is prima’ reageer ik, waarna ik de daad bij het woord voeg en afscheid neem van mijn vrienden. Een van hen plaagt me met de woorden “als Marion Basje roept, dan is Basje ook weg”, maar een ander heeft het beter begrepen, want hij corrigeert hem met “als jij zo’n vrouw zou hebben, dan was je ook liever daar dan hier, dus geef hem eens ongelijk”. Ik ben echter reeds op weg, dus ik steek zwaaiend mijn hand omhoog, maar reageer er verder niet op. De terugweg maakt me duidelijk dat ik meer biertjes gedronken heb, dan gedacht, want mijn toestand is zeker aangeschoten te noemen, doch als ik mijn straat in wandel, lijk ik ineens broodnuchter, want de auto van Ilona staat nog voor ons huis. ‘Die is zeker te voet naar huis’ bedenk ik, als ik ...