1. Verschillende Werelden - 3


    Datum: 31-8-2018, Categorieën: Homo Auteur: Kevin-K, Bron: Opwindend

    ... gezichten vlak bij elkaar kijken we elkaar diep in de ogen. Dan kust hij me opnieuw, langer nu. Ik sluit mijn ogen en open mijn lippen iets en met mijn tong lik ik zachtjes zijn lippen. Hij opent ook zijn mond en heel zacht raken onze tongen elkaar. Een rilling door heel mijn lijf als onze tongen elkaar beginnen te verkennen. Jemig, wat kan hij heerlijk zoenen! Na een minuut of twee verbreken we de zoen en richten onze blik weer naar de zee. Zwijgend zitten we even naast elkaar.Dan laat ik me achterover vallen en lig op mijn rug naar de voorbijgaande wolken te kijken. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Wat gebeurd hier? Tijd om na te denken heb ik niet. Marvin gaat op zijn zij naast me liggen en buigt zijn hoofd naar de mijne. Hij kust me weer en ik laat zijn tong toe. Weer liggen we innig te zoenen. Dit is hemels, dit mag nooit meer ophouden denk ik bij mezelf. Ik voel mijn eigen lul hard groeien in mijn broek. Zou hij ook hard zijn vraag ik me af. Hij legt tijdens de zoen zijn hand net boven mijn knie en langzaam wrijft hij omhoog. Als hij bij mijn lies beland duw ik zijn hand weg. Verbreek de zoen en ga snel rechtop zitten. Dit gaat mij te snel. Wat is dit, wat moet ik hiermee?Marvin gaat weer naast me zitten en met een schorre stem zegt hij: ‘Sorry, misschien wat te snel.’ Ik zucht diep, blijf voor me kijken en zeg: ‘Nee niet te snel.. Of eigenlijk wel, ik weet het niet meer Marvin. Ik kan dit niet zomaar voor een keertje.’‘Ik ook niet.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Dat ...
    ... bedoel ik niet Marvin, iedereen aan wie ik me hecht verdwijnt, gaat dood of verlaat me. Nog een verlies kan ik niet aan.’ Marvin slaat een arm om me heen en samen zijn we weer even stil. ‘Max, ik kan je niet beloven dat ik op wat voor manier dan ook doodga. Ik kan ook niet beloven dat als je me een kans geeft we voor altijd bij elkaar zullen zijn. Ik kan je WEL beloven dat ik niet zomaar verdwijn en dat ik altijd eerlijk tegen je zal zijn.’ Even laat ik zijn woorden tot me doordringen en sta dan op. Reik hem mijn hand welke hij aanpakt en ik trek hem omhoog. ‘Kom,’ zeg ik, ‘we lopen verder.’ We lopen samen verder over het zand vlak langs het water tegen de wind in. Praten doen we niet, wel lopen we zo dicht naast elkaar dat we af en toe zacht met de schouders tegen elkaar aankomen. Op een gegeven moment zoek ik met mijn hand zijn hand, we haken even onze pinken in elkaar. We kijken naar elkaar. Glimlachen beide tevreden. Nu weet ik het gevoel te plaatsen wat hij me geeft. Ik ben verliefd.De terugweg over het strand duurde lag maar eindelijk staan we bij de auto. Onze haren zitten compleet in de war door de wind. Onze hoofden rood van de inspanning. ‘Dit bedoel jij dus met uitwaaien’ zegt Marvin lachend. Ik lach terug. ‘Ja, zoiets ja… pff ik ben kapot.’ Hij lacht me toe en vraagt dan: ‘Zal ik anders terugrijden.’ Ik lach om zijn hoopvolle blik, hij wil natuurlijk weten hoe mijn Mercedes rijd. Hoewel ik eigenlijk nooit iemand voor me laat rijden stem ik lachend toe en reik hem mijn ...
«12...4567»