Sneeuwwitje's Echte Verhaal - Sex Verhalen

Sneeuwwitje's Echte Verhaal

Het is misschien een beetje overbodig om te zeggen, maar dit verhaal is puur op fantasie gebaseerd. Ik ben geen prinsesje, en ik ken geen zeven dwergen. En jammer genoeg ook geen prins. Als jullie er nog eentje over hebben, dan houd ik me aanbevolen.Jullie kennen natuurlijk allemaal het verhaal van Sneeuwwitje, het prinsesje met een huid zo wit als sneeuw, haren zo zwart als ebbenhout en lippen zo rood als bloed. En jullie weten ook allemaal dat haar boze stiefmoeder zo jaloers was dat ze Sneeuwwitje wilde laten vermoorden, maar dat de jager die ze daarvoor had ingehuurd meelij kreeg met het meisje en haar daarom achterliet in het bos, waar ze uiteindelijk terecht kwam bij de zeven dwergen, die haar liefdevol in hun huisje opnamen.Nou, tot zover klopt het allemaal redelijk, maar er is in de loop van de tijd een hoop uit het verhaal weggecensureerd. Omdat ik vind dat jullie recht hebben op de waarheid en niets dan de waarheid zal ik nu vertellen hoe het echt verder ging met het prinsesje.Weten jullie, eigenlijk waren die dwergen helemaal niet zo lief. Ja, ze zorgden goed voor Sneeuwwitje, en het ontbrak haar aan niks, maar eigenlijk deden de dwergen alleen maar zo lief tegen haar in de hoop dat ze met hen, of in elk geval een van hen naar bed zou gaan. Vrouwtjesdwergen zijn heel zeldzaam, en de enige vrouw die onze zeven dwergen ooit hadden gezien was hun eigen moeder, en dat was een lelijk oud wijf, dus Sneeuwwitje was voor hun misschien wel de enige kans om een keertje te ...

... neuken.Maar Sneeuwwitje had van dit alles niks in de gaten. Ze kookte en waste dat het een lieve lust was, maar als de Dwergen thuis kwamen van een lange dag in de mijn en Sneeuwwitje het eten opdiende, dan probeerden de dwergen in haar jurkje te gluren, in de hoop een glimp van haar borstjes te zien. Soms lukte dat nog ook, en zat er een dwerg aan tafel met een stevige erectie in zijn broekje, maar onze Sneeuwwitje had nog steeds niks door.Toen kwam die kwade dag waarop de boze stiefmoeder, als oud vrouwtje vermomd, Sneeuwwitje die prachtig glanzende, maar zwaar behekste appel toestopte. Het arme kind nam een flinke hap en viel ogenschijnlijk dood op de grond.Ja lieve lezers, ogenschijnlijk! Want Sneeuwwitjes stiefmoeder was niet alleen een sekreet van een wijf, ze was ook een belabberde tovenares. Sneeuwwitje was helemaal niet dood! Ze kon alleen geen enkel spiertje meer bewegen. Ze hoorde nog precies wat er om haar heen gebeurde en ze voelde het gras tegen haar huid kriebelen! Haar ogen waren niet helemaal gesloten en ze kon nog net door haar wimpers heen gluren. Maar reageren, nee dat kon ze niet.Gelukkig had het tovergif nog een bijeffect. Sneeuwwitje werd er enorm rustig van. Ze raakte niet in paniek of niks! Ze lag daar gewoon en dacht, goh, dat is gek. Ik kan me niet meer bewegen. Nou ja, dan blijf ik maar gewoon liggen. Ik hoop alleen dat dat rotwijf opdondert.Gelukkig deed dat rotwijf dat inderdaad, en zo werd Sneeuwwitje niet veel later op de open plek voor het ...