Noura's Verlangen - Sex Verhalen

Noura's Verlangen

... m'n vrouw ophalen uit d'r werk. Ze heeft late dienst." Ik knik hem toe en duw mijn sleutel in de deur als hij wegloopt. Nog net voordat ik binnenstap hoor ik hem weer."Noura, heb je zin om deze week bij ons te komen eten?" Ik draai me om en zie hem in de deur van het trappenhuis staan. Ik wil helemaal niet bij hen eten. Ik wil eigenlijk geen contact met andere mensen en ben op zoek naar een smoes. Ik kan zo snel niets goeds verzinnen en kom met iets te simpels."Dank je, maar ik heb niet zoveel tijd." zeg ik terwijl ik naar beneden kijk."Oké, geen probleem. Doeg!" zegt hij met een glimlach waarop hij het trappenhuis inloopt.Ik stap naar binnen, doe mijn jas uit en zet de boodschappen weg. Ongelooflijk hoe hij die tassen beetpakte alsof het niets was. Ik sjouw me een breuk. In de kleine keuken zet ik de spullen weg en denk toch even kort aan hem. Is hij echt zo vriendelijk of is hij net als alle andere mannen gespeeld vriendelijk? Het is wel een aantrekkelijke man. Durft in elk geval het voortouw te nemen en is behulpzaam. Dat zijn al drie pluspunten ten opzichte van mijn ex-man.Vorig jaar heb ik, eindelijk, na veel ellende van hem kunnen scheiden. Mijn gearrangeerde huwelijk was een drama. Al vanaf dag één. Maar de periode daarna was nog vele malen erger. Zowel zijn familie als mijn eigen familie terroriseerden me elke dag. Van stalken, tot bedreigingen en vernielingen. Vier keer ben ik verhuisd sinds die tijd. Nu heb ik een klein flatje in een andere stad, hopelijk ver ...

... genoeg, zonder dat iemand weet waar ik ben. Althans, dat hoop ik. Ik probeer zo min mogelijk buiten te komen en boodschappen doe ik 's avonds zodat ik minder opval. Mijn eigen familie heeft me verstoten door mijn scheiding. Een schande ben ik voor hen en dat willen ze laten weten en merken ook. Om nog maar te zwijgen over mijn ex-schoonfamilie. Daar ben ik echt heel bang voor geworden het laatste jaar.En nu zit ik hier, drie hoog in een kleine flat. 24 jaar, geen werk, geen familie, geen vrienden, geen spullen, helemaal niets. Via een blijf-van-mijn-lijf huis heb ik deze flat kunnen krijgen en ook wat huisraad. Ook heb ik via hen een uitkering kunnen krijgen. Ik ben ze daar ontzettend dankbaar voor. Mijn doel is om werk te vinden en om mijn MBO-verpleegkunde af te maken. Tijdens mijn huwelijk werd ik gedwongen om daarmee te stoppen door mijn ex. Werken is niet voor vrouwen volgens hem. Praten en een mening hebben trouwens ook niet. Hij zat bij zijn familie, vrienden en op zijn bij iedereen onder de duim en reageerde dat dagelijks af op mij. Onze ouders hebben ons huwelijk gearrangeerd. Ik wist al toen ik heel jong was dat ik met hem zou trouwen. Ik was nog geen week 18 toen we in het huwelijk traden. Hij was net 20. Vijf lange en ellendige jaren zijn we getrouwd geweest. Het is een klein wonder dat we geen kinderen hebben gekregen in die tijd. Uiteraard lag dat aan mij en dat heb ik regelmatig gehoord en soms fysiek gevoeld.Deze flat, hoe klein ook, betekent wel mijn vrijheid. Een ...