Spelletjes van Jolijn - 1 - Sex Verhalen

Spelletjes van Jolijn - 1

... aanwezigheid en leuke gespreksstof. Onderweg praatte ik met Jolijn na over de dag, en later kwam het onderwerp op onze huidige relaties die we hadden. Jolijn vertelde dat ze erg gelukkig was met haar jonge gezin en huwelijk. Ik vertelde dat ik ook gelukkig was met Helen, maar dat ik me ook wel eens afvroeg hoe het was gelopen als we elkaar niet zo vroeg hadden leren kennen. Jolijn herkende dat direct: zelf had ze ook sinds haar 16e een relatie gehad van een paar jaar, maar toen die strandde heeft ze een hele poos genoten van het vrijgezellenbestaan en alle voordelen die daarbij horen. Die tijd van los-vaste contacten en flirts mistte ze nog wel eens, zo zei ze. Al zei ze er wel direct achteraan dat ze nooit haar huwelijk op het spel zou zetten, want dat was het haar allemaal niet waard. Ik stelde dat ik wel ongeveer iets soortgelijks voelde: ik had het ontzettend goed met Helen, maar zo af en toe had ik toch wel het idee dat er meer uit onze relatie te halen viel dan we nu deden. Daarna viel het toch echt even stil tussen Jolijn en mij. Ik dacht aan wat ik dan miste: naast het feit dat Helen en ik soms wat meer zouden mogen praten, dacht ik ook wel eens met weemoed terug aan de gepassioneerde seks zoals we die de eerste jaren van onze verkering hadden. Maar dat hield ik voor me. Daarna bedacht ik me wat me eigenlijk bezielde: ik kon amper geloven dat ik zo openhartig was geweest. Dit had ik nog niet eens tegen een van mijn beste vrienden verteld…ik had zelfs nog nooit het ...

... gevoel gehad dit met iemand te moeten bespreken (behalve Helen dan, maar vervolgens gebeurde daar weinig mee).En nu klapte ik uit de school tegen iemand die ik tot voor vandaag alleen maar over koetjes en kalfjes had gesproken. Even later hervatten we ons gesprek, op Jolijn’s voorstel namen we de andere projectteamleden stuk voor stuk door. Zonder echt te roddelen dachten min of meer gelijkwaardig over een aantal van onze collega’s, wat grappige momenten opleverde. Daarna vroeg Jolijn uitvoerig naar mijn mening over Esther, een ander vrouwelijk projectlid. Ze wilde weten wat ik van Esther vond, en of ze mijn type was. Ik ontkende. Hoewel Esther er absoluut wezen mocht met haar prima figuur en pikzwarte lange haar, stond haar uitstraling en scoringsdrang ten koste van anderen in de groep me niet zo aan. Jolijn moest beamen dat ze haar karakter ook irritant vond, maar vervolgens ging ze door over mijn uiterlijke voorkeuren. “Val je dan op donker?” vroeg ze me. “Ik val niet op een specifieke haarkleur,” antwoordde ik, “maar meer op een verzorgde uitstraling, mooie ogen, een leuk gezicht en een goed figuur. Ik heb geen eigenaardige wensenlijstjes met specifieke afmetingen, kleuren of do’s en dont's,” grapte ik er achteraan. Jolijn nam daar echter geen genoegen mee. Ze ging rechtop zitten, keek me aan en kaatste de bal nog maar eens terug: “En hoe val ik dan in dat plaatje, ook al heb je geen echt wensenlijstje?” Hiermee overdonderde ze me enigszins, maar ik probeerde me staande te ...