Spelletjes van Jolijn - 1 - Sex Verhalen

Spelletjes van Jolijn - 1

... en ik het er nog even over, en vroeg ze me ineens out of the blue of het mogelijk was om met me mee te rijden. Ik had me niet op de vraag voorbereid, en vroeg haar hoe ze dat voor zich zag: haar eerst ophalen voor we naar Den Haag rijden zou een flinke omweg voor me betekenen. Jolijn bleek er al wel over na te hebben gedacht: ze vertelde lachend dat het haar wel handig leek als ze met de trein naar het voor mij dichtstbijzijnde station zou komen, en dat ik haar daar zou kunnen ophalen. Ik probeerde mijn verbazing te verbergen (aangezien me dit voor haar toch ook wel een omslachtige manier van reizen leek), en stemde voorwaardelijk toe: ik zou haar de volgende ochtend vroeg op het station ophalen, als zij haar ochtendhumeur (ze kon ’s ochtends soms wat kortaf zijn) thuis zou laten. Met een stralende lach beloofde ze me dat. De volgende ochtend was ik toch wat gespannen toen ik het station naderde. Ik zou toch paar uurtjes alleen met mooie Jolijn in de auto gaan doorbrengen, en ik was erg benieuwd hoe die zouden verlopen. Aangekomen op het station zag ik Jolijn direct staan te wachten. Ze zag er redelijk casual uit voor haar doen vandaag; gekleed in een chinobroek met lage stappers, een truitje en spijkerjack. Zodra ze mijn auto zag komen aanrijden kwam ze breeduit lachend op me af en zodra ik stilstond stapte ze in, mij vrolijk een goedemorgen wensend. Ik wenste haar ook een goedemorgen, en complimenteerde haar met het feit dat ze haar ochtendhumeur dus blijkbaar echt niet ...

... meegenomen had. Jolijns antwoord was even kordaat als verbluffend: “Dat spreekt toch voor zich als ik met zo’n leuke kerel mee mag rijden?”. Hier wist ik me niet helemaal raad mee, dus ik antwoordde maar dat dat volledig wederzijds was. Onderweg bleek Jolijn echt een gesprekspartner uit duizenden: eerst kwamen veiliger onderwerpen als werk, sport, uitgaan en kleding voorbij, maar later kwamen ook veel persoonlijkere zaken aan bod. Ik kende Jolijn dan wel enkele maanden, maar we waren nooit heel erg persoonlijk in ons contact geweest. Ze vertelde behoorlijk onomwonden over persoonlijke dingen als gezin, familie en vrienden (ziektegevallen, relaties die ze met sommige mensen had) en zaken die daarmee verband hielden, wat mij ook weer uitnodigde om daar ook open en eerlijk over te vertellen. Het werd een heel spontaan en leuk gesprek met interesse van beide kanten. We raakten maar niet uitgepraat, en ondanks dat we de file belandden waren we sneller in Den Haag dan me eigenlijk lief was. De projectbijeenkomst verliep redelijk voorspoedig. Ik merkte dat ik er nog een beetje in moest komen, maar Jolijn nam op de goede momenten het woord, en halverwege de middag stonden we weer buiten, ieder voorzien van een lijst met uit te werken acties. Aangezien het spitsuur nog niet aangebroken was, zag ik mijn kans schoon, en bood ik Jolijn aan om haar naar haar woonplaats te brengen (waar haar fiets op het station stond). Zo had ik me in ieder geval nog enkele uren verzekerd van haar prettige ...