Teens (8) Greetje - Sex Verhalen

Teens (8) Greetje

... hadden, want het waren drie bleke kopjes die mij volgden, voorzien van een warme wollen muts. Een Unox muts, en verder allemaal een bril en sjaal en bontgekleurde windjacks. Ik hoorde een toet in de verte, maar reageerde er niet op, want het bruggetje ( waar we nu langs gekluund waren) was al uit zicht verdwenen,. Ineens verdween de sneeuwbaan links en rechts van me en stonden we midden in de mist , zicht 5 meter. Ik remde af want we schaatsten toch nog behoorlijk door en ik kon niet ver vooruit kijken. Lonneke kwam naast me en tuurde ook strak gespannen naar voren. Laurentien verscheen aan de andere kant. 'Hey, ziet iemand de kant nog ? 'riep Greetje ineens van achteren. Er lag nu een dun laagje sneeuw op het ijs waar we nu schaatsen en er was geen pad meer te bekennen. En toen stonden we stil. Ik keek om me heen, alles wat wit. De grond, de lucht en de mist. 'Nou zeg, dat is me nog niet eerder overkomen' zei ik. De anderen stonden langs me en keken rond. 'Wel mooi hoor ' fluisterde Lonneke in mijn oor. Laurentien wierp een veelbetekenende blik naar me en schaatste een rondje. In een mum van tijd was ze uit zicht. 'Hey Laurentien, laurentien, laurentien ' Greetje bleef roepen en even later was ze weer in beeld. ' Wauw, we moeten wel bij elkaar blijven hoor. Als er iemand door het ijs zakt is er anders niemand. En in die mist zijn we elkaar zo kwijt. Ik deed mijn rugzak af en zocht een kompas. Ik pakte het kaartje en berekende ongeveer waar we zaten. Ook zag ik wat tekens ...

... op het kaartje. Op mijn horloge was het al bijna een uur 'smiddags. Niet dat het merkbaar was, want het zicht alle kanten op was nihil. Ik wees de dames op een dakje. 'Hier is een soort bouwsel aan de rand. Als ik het goed heb, zit dat een paar honderd meter die kant op. Laten we daar maar heen gaan, want we zien hier niks. We laten ons daar wel ophalen', want verder gaan is niet veilig'. De dames knikten alle drie ernstig ja, en volgden me in mijn kielzog. En weer een warme hand op mijn billen. Ik negeerde het en voelde ineens hoe die nog verder voelde. Ze raakte mijn ballen aan en streelde ze even voordat het gevoel weer verdween. Lekker. Ik keek achterom en zag het lachende gezicht van Greetje. Iets achter ons waren Laurentien en Lonneke in gesprek over iets, net binnen zicht maar buiten gehoor. Ik concentreerde me weer op mijn kompas en op de richting die het aangaf en plots doemde er riet op. 'Pas op !' riep ik, en remde scherp. Voorzichtig reden we langs de rietrand. Dat duurde een dik kwartier en ik vroeg me af hoe groot de plas wel niet was die we waren overgestoken. Heel in de verte was vaag een hoorn te horen, maar het was onmogelijk om te bepalen uit welke richting het kwam. En plots week het riet naar rechts. Ik volgde voorzichtig, keek achterom en zag hoe de dames mij aankeken. ' Ik denk dat we vlakbij de kant zijn, dus we moeten oppassen voor broos ijs. En gleed op dat moment met mijn been in een wak. Snel trok ik hem eruit, maar mijn hele onderbeen en schaats ...