Van de Een Komt de ander 11 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 11

... waarom gaat U niet aan huis verkopen dan is het geheel in eigen beheer. Van de productie tot op tafel." Zijn gezicht fronste even nog meer en hij antwoordde, "Ik krijg geen vergunning om alles aan huis te vermarkten. Zeker niet voor het vlees en de aanpassingen daarvoor zijn gigantisch duur." Zijn gezicht klaarde nu weer op en hij zei dat hij zichzelf momenteel wel niet kon helpen maar ons wel. Hij zou ons met paarden en al in de veewagen achter de tractor laden. Dan reed hij naar binnen door naar Geleen en nog wel regelrecht het Geleendal in ook. Dat was een pracht idee de paarden en wij konden rusten en een tractor op veldwegen valt geen hond op. Goed geluimd gingen wij weer op weg. Voordat wij echter het dorp uitreden vroeg nog een brutale Hollandse journalist wat hij geladen had en of hij soms de gravin gezien had. Wij keken gespannen, tussen de spleten van de planken doorkijkend toe. De boer hield zich tot ons vermaak nog stommer als een rund en zei, "wat seis tieg". jelaaie ". kui wat tags ze angjerch, du vuschmoel." Waarna hij knetterend gas gaf en bijna over de man zijn tenen reed. Wij lachten ons kapot. Paula die geen Limburgs sprak had er totaal niets van begrepen en keek ons dan ook wat hulpeloos aan. Ik zei haar, "hij zei, wat zei je.. geladen.. koeien wat dacht je anders, jij vissebek. Nu schoot ook zij in de lach en schaterde, "Jullie dialect lijkt anders verdacht veel op het Luxemburgs een soort Fransduitse kruising. Paula sprak wel goed Frans en had Eva al ...

... vaker aandachtig toegehoord als die of haar ouders het Luxemburger spraken. Het was haar opgevallen dat Loes en ik het meeste ervan gewoon konden volgen en dan antwoordden in onze eigen taal. Dat scheen dan ook voor Isabelle en Pierre weer verstaanbaar te zijn. Eva zei, "Schatje Paula luister eens goed en denk aan je geschiedenislessen. Limburg hoort pas sinds achttientweeënzestig bij Holland eh Nederland. Het zijn nog steeds Bourgondiërs en net als wij nazaten van de Eburonen. Dat was een volk dat van Belgisch Limburg tot Keulen en van Keulen tot Echternach leefde. Zeker Zuid-Limburg en Wallonië zijn het hart ervan." Paula dacht even na en moest toegeven dat zij met haar Hollandse achtergrond het nooit zo gezien had. Direct erna zei ze lachend, "Gelukkig licht mijn oorsprong ergens bij de swartesee dus ben ik geen "fuschmoel'." Ik lachte en vroeg haar eens te zeggen, "zeven zeevis en zoutvlees." Prompt zei Paula dan ook, "sefen seefis en soutflees." An zoende haar spontaan en zei, "Geeft niet hoor dat leren we je nog wel." Het schoot veel harder op dan we vermoed hadden. Het hotste en botste wel af en toe maar als je de weg kent is binnendoor echt korter. Paula kreeg van nu ons om de tijd te doden taalles. Vera was echt niet achterlijk. Zij luisterde aandachtig naar ons dialect en constateerde dat onze taal een van de zogenaamde oertalen was. Het was zelfs zo dat Vera er, vanwege haar Griekse achtergrond, Oudgriekse en dus cyrillische raakvlakken in ontdekte. Dit sterkte Paula ...