Van de Een Komt de ander 11 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 11

... Vera. Kalm vroeg zij, terugkomend op het nachtleven van de uilen, "U zei de "Athene noctua'.. dan staat Athene wellicht voor Griekenland. Dus als ik het goed begrijp zijn het van oorsprong kleine Griekse nachtdieren die erg luidruchtig paren." Ik zag dat Vera nu op uitbarsten stond. Eva lachte eens fijntjes en besloot het vuurtje nog wat aan te wakkeren, "Ik neem aan dat als iemand hun holtes of spleten onderzoekt ze deze schreeuwen ook uitstoten." Om mijn lachen te onderdrukken vertelde ik hem dat er nog een flinke natte plek in het stucwerk zat. Hij beaamde het reeds gezien te hebben en de aannemer er al op had aangesproken. Vera proestte het nu bijna uit en kon zich net redden door te zeggen, "Atshiie " sorry, als mevrouw het..ggnk,.. blieft ga ik alvast naar de paarden." Nou het beliefde mevrouw en Eva stuurde de meiden maar alvast mee. An en Lotte voelden ook al de hele tijd nattigheid en stonden op springen. Als die twee het op de heupen kregen was er meestal geen redden meer aan. Paula trok Loes haastig met een rode kop mee onder de woorden, "Kom je mee, dan zien we misschien nog zo'n Griekse ui"..." Zwoeps". en weg waren ze. Toen wij ook even later in de stal kwamen. Stond Vera het uit te gieren en vertelde met veel gesticulaties haar verhaal. Toen zij zagen dat de gastgevers er niet bij waren gekten ze opgelucht door. Paula vroeg deftig, "Kunt U mij en juffrouw Loes noòg eêventjes uitleggen wà r um." Lotte zei deftig lispelend, àch het is tog biezonder spijtig dàt ...

... menèers butler niet prêsent zijn kon" hêu." "Zêker, zêer zêker dà n hà d menèers butler zèker un oplòssing gevòonden veur die vermèpte uilen. Oook ik hèb gèen òog kùnnen dicht doen", zei An daarop lijzig kwelend. Eva gooide natuurlijk nog wat olie op het vuur door onnozel te zeggen, "Verrek en ik dacht echt uilen gehoord te hebben." Vera kon zich niet meer inhouden en rolde in het stro van het lachen. Wij zadelden op en namen de paarden mee naar de voorkant van de hoeve. Vera had haar gezicht eindelijk weer in een plooi gekregen. Onze gastgevers wensten ons een behouden reis en wij konden richting Gemenich rijden. Daar zouden wij de veterinaire verklaring oppikken. Daarna direct de berg op en over de Nederlandsengrens naar Lemiers rijden. Van daaruit wilden wij eigenlijk een stukje terug om het Geuldal te volgen. Om langs de Maas naar het noorden te gaan. Eva besloot echter dat daar teveel toeristen zouden zijn. Ik sloeg voor om na Lemiers richting Vijlen te pakken en halverwege Wittem aan te gaan houden. Eva vond het prima en opperde, "Dan kunnen wij daarna bezijden Hoensbroek het Geleendal in en dat tot Roosteren volgen. Dan ergens de Maas over en naar huis. Het zou een flinke lange en vooral harde rit worden deze keer. Een geluk dat de paarden prima getraind waren. De dames sprongen in het zadel alleen Vera en ik trokken ons wat stijfjes erin. Loes zei grijnzend tegen Eva toen zij ons zo zag klungelen, "Wel twintig keer zei Vera" hahahaaa, nu geloof ik het ook nog." ...