Sandra En Haar Moeder - 5 - Sex Verhalen

Sandra En Haar Moeder - 5

... zijleuning. Een been op de bank, de ander op de grond. Even later bracht Annabel 2 bekers koffie. Ze gaf er een aan Hans en nam toen plaats tussen zijn benen. Haar rug rustte tegen Hans zijn borst. In stilte dronken zij hun koffie. Hans gaf haar een kusje op haar hoofd en vroeg: “Annabel heb je het naar je zin?” “Heel erg, ik heb het ontzettend naar m’n zin. Ik voel me blij en gelukkig.” “Het is zo fijn om dat te horen. Je verdient het om je blij en gelukkig te voelen. Eh…komt het door mij dat je je zo voelt?” “Ja, natuurlijk, door jou.” Het was weer even stil. Hans leegde zijn beker en zette die weg. Toen sloeg hij zijn armen om haar heen en hield haar tegen zich aan. “Vertel me waarom ik je blij maak.” “Ik weet het niet. Ik ben blij omdat jij bij me bent. Ik weet nu even niet hoe ik dat moet zeggen. Het is..eh..wie je bent. Ik weet niet wat je met me doet, maar alles wat je met me doet vind ik fijn.” Ze was even stil en vervolgde toen: “Als iemand een paar dagen geleden tegen mij had gezegd dat m’n dochter mij zou scheren, zou ik hem voor gek verklaard hebben. Maar door jou gebeurde het. Of dat ik toekeek hoe jij met m’n dochters billen speelde. En er is nog zoveel meer, zoals het praten tijdens sex. Weet je Hans, door jou zijn die dingen gebeurd. En het gekke is, ik vind het fijn om het te beleven.” Ze was even stil, verzonken in haar gedachten. Hans wachtte. Toen ging ze verder: “Jij hebt me….hoe zei je dat ook al weer…jij hebt me knoppen in mijn hoofd laten omzetten. En ...

... het doet me goed.” “Annabel, draai je eens om en kijk me aan?” Ze draaide zich om en zat nu met haar gezicht naar hem toe. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen er om heen. Hans streelde haar knieën en benen.Toen keek hij ernstig in haar ogen. “Annabel, wat zijn je gevoelens over mij?” Annabel keek ernstig terug. Haar ogen hielden hem vast. “Hans, ik vind je een ontzettend lieve man. Ik ben heel blij dat ik jou heb leren kennen. Ik ben blij als je er bent en ik mis je als je er niet bent.” Hans streelde haar wang en zijn duim beroerde haar lippen. Ze vervolgde: “Ik hoorde het wel dat je me ‘schat’ noemde. Het gaf me een warm gevoel. Als ik jouw schat ben, dan ben jij mijn schat. Dat wil ik.” Hans schoof, voor zover mogelijk dichter naar Annabel toe. Voorzichtig nam hij haar gezicht in zijn handen. Hij streek wat haren uit haar gezicht weg en zei: “Annabel, ik heb je lief. Daarom noemde ik je ‘schat’. Ik meen het met heel mijn hart: ik heb je lief.” Hij zag tranen branden in haar ogen. Hij boog zich naar haar toe en kuste lichtjes haar lippen. “Ik heb je gevonden, laat me je niet verliezen.” Toen drupte er traantjes uit haar ooghoeken die hij met zijn duimen wegstreek. Ook hij voelde zich geëmotioneerd. Ineens lachte ze. “Je verliest me niet zomaar, hoor.” En nu was het Annabel die hem kuste. Ze kwam nu heel dicht bij hem zitten. Ze keken elkaar aan met blikken vol liefde. Hans kuste haar gezicht. Haar ogen, haar wangen haar mond. “Weet je wel dat het al 3 uur geweest is?” ...