Taboe 33 (slot) - Sex Verhalen

Taboe 33 (slot)

... en mama’ zul je bedoelen!” onderbrak Britt hem. Haar stem klonk nog altijd even streng, maar de warme hand die ze terug op de zijne legde en de vertrouwde, ietwat ondeugende fonkeling in haar ogen gaven aan dat zijn dochter erop leek te vertrouwen dat een verhelderend gesprek hen allebei goed zou doen. “Waarom papa?” vroeg ze zacht. “Waarom mocht ik het nooit weten?” Wim aarzelde, maar Britts zachte kneepje in zijn vingers deden hem die aarzeling weer snel loslaten. “Sorry, mijn lieve kind. Het spijt me dat ik het je zelf nooit vertelde, maar er was die afspraak met… met Hilke, jouw en mijn zus. Daar heb ik me altijd aan gehouden en dat bleek ook heel handig naar de buitenwereld toe. Als ik geweten had dat…” “Het is ok,” klonk de stem van Britt plots heel wat milder. “Excuses aanvaard, papa. Alle verdere details die er toe doen hoorde ik al van ons Hilke, dus hoef ik die niet nog een keer van jou te horen. In plaats daarvan kan ik allicht naar mijn eigen vader toe beter niet dezelfde fout maken als jij en opbiechten hoe het precies zat met de relatie tussen jouw zus en je dochter… of zal ik zeggen, de relatie die je vrouw en je dochter met elkaar hadden?” “Wat…? Hadden jullie een…” Wim schudde zijn hoofd in ongeloof en kwam niet uit zijn woorden. Britt knikte alleen maar, waarna het minstens een volle minuut muisstil bleef aan de keukentafel. “Papa,” verbrak Britt de beklijvende stilte, “ik weet dat jij Hilke ongelooflijk hard zult missen… maar voor wat het waard is, papa… ...

... weet dat jij daarin niet alleen staat. Ik hield ook van onze grote zus en dat ‘houden van’ mag je heus heel breed interpreteren. Hilke’s enige voorwaarde voor ons boeiende liefdesmomenten was dat het altijd voor jou verborgen moest blijven. Tijdens mijn laatste ziekenhuisbezoek, en op wat achteraf haar sterfbed bleek te zijn, heeft ons Hilke me vlak voor jij me kwam aflossen gevraagd om je zo spoedig mogelijk na haar overlijden de gehele waarheid te vertellen… Papa, als je het op dit moment niet denkt aan te kunnen heb ik daar alle begrip voor, maar liefst van al zou ik je het hele verhaal nu vertellen.” “Oké,” zei Wim Moeilijk slikkend. “Ik luister.” Luisteren was het volgende kwartier echt wel alles wat Wim deed. Welke oprispingen in zijn hoofd ook voorbijkwamen tijdens het verhaal van zijn openhartige dochter, hij slok ze allemaal in. Spontaan voelde hij aan dat het bijna heiligschennis zou zijn om Britt tijdens haar goed doordachte en chronologische kloppende verhaal te onderbreken. Het kwam Wim hoogst verbazend voor dat Hilke hem nooit toevertrouwde wat er precies tussen haar en hun jonge halfzusje speelde. Toch kon hij er zich ook niet echt kwaad om maken. Hilke, de liefde van zijn leven moest daar ongetwijfeld een goede reden voor hebben gehad. Nu ze er niet meer was, had kwaad worden sowieso geen enkele zin meer en dus concentreerde hij zich liever op de feiten en feitjes die zijn dochter hem te vertellen had. Brit begon met de bekentenis hoe ze als 18-jarig meisje ...