Inge's Tiener Hulpje 6 - Sex Verhalen

Inge's Tiener Hulpje 6

... viel reuze mee. Hij zou het binnen een minuut de nodige bladzijdes afdrogen en dan had hij een minuut of twee in de wc nodig. Inge was bezig met een klant. Hij zou het makkelijk redden. Pieter verontschuldigde zich nogmaals en vertrok naar achteren. Inge had gehoord wat er was gebeurd en had het van een afstand gevolgd. Het kon gebeuren en Pieter zou het wel oplossen. Inge zag de dame voor de balie opnieuw met het kleine bikinietje in haar handen. Wilde ze het toch niet inleveren? Wat was er gebeurd? Gelukkig had de klant die Inge aan het helpen was net klaar. Ze had een keuze gemaakt en ze liepen samen terug naar de balie. Inge liep om de balie heen en keek vriendelijk naar de dame die Pieter had geholpen. Ze stond er nog. Wilde ze nog wat vragen aan Pieter? Of aan haar? Maar ze leek zo afwezig een beetje rond te kijken. Ze hield zich even bezig met andere zwemkleding aan het rek naast de balie en dan snuffelde ze even weer aan de accessoires op de balie. Ze rekende af met de klant waar Inge mee bezig was. Ze bedankte en ze liep weg. 'Hij stootte zijn thee om.' Zei de klant die nog steeds bij de balie rondhing. 'Ja, ik hoorde het. Maar het valt wel mee zo te zien.' Zei Inge. 'Dacht het ook ja. Alleen de agenda. Hij is even naar achteren om het zoveel mogelijk te drogen.' Zei de klant en stond nu voor de balie, voor Inge. 'Maar hij heeft u nog geen tegoedbon ervoor gegeven?' Zei Inge en wees netjes naar het bikinietje in haar hand. De dame keek even naar achteren en terug. ...

... 'Ja kijk, ik heb toch besloten na de advies van uw collega om het even aan te doen. Misschien is het toch niet zo klein als dat ik denk. Misschien zit het tussen mijn oren. En hij vond het geen probleem om zijn mening erover te geven.' Zei de klant met een knipoog. Inge keek eerst verbaasd, maar toen begon ze ook langzaam een glimlach te vertonen. 'U begrijpt me, denk ik.' Zei de dame. Inge knikte. 'Ik denk het wel. Sorry als u denkt dat het u opgedrongen is, mevrouw.' -'Integendeel. Het was mijn idee.' Zei de dame. 'Oh, oke. Als u dat wilt.' Zei Inge. 'Graag zelfs en ik dacht…als u niet erg vind….' Zei de dame nu wat stilletjes en ze opende haar schoudertasje. Ze pakte haar portemonnee uit. Ze knipte het open en haalde er twee briefjes van 100 euro eruit. Terwijl ze nu Inge in de ogen aankeek, schoof ze het over de balie naar Inge toe. 'En dit is?' Zei Inge niet begrijpend. 'Dit is voor de extra service van uw personeelslid. Voor de advies die hij me gegeven heeft en nog gaat geven.' Inge begreep het nog steeds niet. 'Advies is gratis mevrouw. Ik denk dat ik u niet begrijp.' De dame keek weer achterom. Net of ze controleerde of er geen andere klanten binnen waren. Daarna keek ze over de schouder van Inge naar het halletje. 'Ik kan soms veeleisend zijn. Misschien neem ik zijn tijd teveel in beslag. En ik begrijp, ik zie, dat u hier een drukke winkel heeft. Mocht u ineens handen tekort hebben, dan hoop ik dat u uw personeelslid alsnog even kunt missen. Mij even de privacy gunt ...