De Tiende Huwelijksnacht - 3 - Sex Verhalen

De Tiende Huwelijksnacht - 3

... voelde een zenuwachtig fladderen in haar buik. “Stel je niet aan, Auda,” zei ze tegen zichzelf, “Het is je echtgenoot maar.”“Echtgenote,” vroeg hij haar op vriendelijke toon “het spijt me zeer, maar ik heb wat zaken af te handelen. Het lijkt me prettig om vanavond met je te dineren in mijn privé-eetzaal. Mocht je een speciaal gerecht willen hoef je dat de koks alleen maar te laten weten en ze zullen ervoor zorgen. Ik verwacht je rond het eerste avonduur. Is er verder iets wat ik voor je kan doen?”Auda bloosde maar dwong zichzelf hem aan te kijken. “Nee heer, dank u wel. Ik ben al dankbaar voor alles wat u mij en mijn familie heeft gegeven.”“Een voorbode voor nog meer, als alles naar tevredenheid uitpakt, echtgenote. En doe mij een plezier. Spreek me gewoon aan met Echtgenoot in plaats van heer. Of nog beter, met mijn naam. ten slotte heb ik die niet voor niets. Dan nu, tot vanavond… Auda.” Hij nam haar hand in zijn hand en boog, soepeler dan je op eerste gezicht zou verwachten, voorover om er een kus op te drukken. Het was, voor zover ze wist, de eerste keer dat hij haar aanraakte.Achteraf wist ze nauwelijks wat ze gedaan had de rest van de dag. Ze had gegeten, maar ook gepraat met haar ouders. Ze had met hen door het huis gewandeld, hun plagerijen over de huwelijksnacht charmant geprobeerd te pareren. Ze was eigenlijk blij even onder haar familie te zijn. Ze had niet het idee dat Colin haar ooit van haar familie zou scheiden, maar bij hen voelde ze zich ten minste die oude ...

... vertrouwde Auda. Wanneer ze alleen tussen deze weelde liep of als ze alleen maar aan haar echtgenoot dacht, dan voelde ze zich ongelofelijk volks.Maar uiteindelijk brak het uur van afscheid aan. Met tranen in de ogen nam ze afscheid van haar ouders en zelfs haar vader, die ze nooit had zien huilen, pinkte een traantje weg. Veel tijd om hen te missen had ze niet, want ze herinnerde zich de afspraak tot dineren die ze had staan. En ergens leek het haar geen goed idee om haar heer, nee, haar echtgenoot Colin hierin teleur te stellen. Het probleem was dat ze geen enkel idee had waar ze de privé-eetkamer kon vinden. Daarom begon ze op goed geluk door het huis te dwalen. Ze opende deuren en kwam terecht in badkamers, ontvangstkamers, voorraadkasten en grote eetzalen, liep trappen op en af, kwam weer dezelfde kamers tegen. Ze kwam ook diverse keren bediendes tegen, waarvan er een aantal met eten liepen te sjouwen, maar geen van hen durfde ze aan te spreken om ‘in haar eigen huis’ de weg te vragen. Ze was redelijk ten einde raad, toen ze een bediende zag lopen waar het gezicht haar vaag bekend van voorkwam. Ze had bij haar huwelijksdiner gezien dat hij belast was geweest met het bedienen van haar echtgenoot, haarzelf en haar ouders.“Mevrouw Lenacardi? Zoekt u misschien de kamer waar meneer Lenacardi u verwacht?”Ze keek even naar hem. Hij was een jaar of vijf ouder dan zij, met een ringbaardje maar gladgeschoren wangen, heldere ogen en donkere haren die hij half lang droeg. Hij was ...