Eerste schreden (5) - Sex Verhalen

Eerste schreden (5)

... zeker 1000 man groot. Ik duwde gelijk Marja aan de kant en we zagen verbaasd hoe allerlei jongens, sommige met maskers op, langs ons heen stormden met bierblikken, flesjes en ineens ook bakstenen en tegels in de hand. Op mijn horloge was het nu negen uur, en in het steegje was het ineens echt donker. Er stonden nog een paar meiden achter ons. En ineens stonden daar drie ME-ers met de wapenstok en schild aan het einde. Wegwezen hier dacht ik. Ik keek naar de andere kant, en daar verschenen enkele jongeren met in hun hand een brandende fles. Ik zag de angst in de ogen bij Marja, en de twee meiden begonnen te gillen. Naast me was een muurtje, net 2 meter hoog. Ik greep Marja beet bij haar middel en wierp haar omhoog over de muur. Ze begreep meteen de bedoeling en greep de bovenkant van het muurtje beet en zwaaide zich omhoog. De twee gillende meiden waren gelijk stil en keken vragend naar mij. 'Kom. Snel' riep ik. Marja sprong inmiddels het muurtje aan de andere kant af. Na de twee meiden nam ik ook een aanloop en trok mezelf over het muurtje heen. Net op tijd want de brandende fles ging al door de lucht en spatte vlak voor de ME-ers uit elkaar. In de volkomen donkere tuin hadden de drie dames zich verzameld, en maakten licht met hun mobieltjes. Dit was eigenlijk best wel spannend zo bedacht ik me. Als oude vent op oorlogspad, waar was ik aan begonnen. Plots gingen ineens overal lichten aan en baadden we in een zee van licht. Niet alleen wij zaten daar, maar verspreid zaten ...

... allerlei jonge mensen, kinderen van 12, 13 jaar verscholen tussen de planten. 'Wegwezen hier' riep ik luid, en ineens was iedereen aan het rennen. Even chaos en toen renden iedereen naar voren, langs het huis naar de voortuin. Ik was Marja gelijk kwijt die als een blinde achter de rest aanrende. Ook de twee meiden renden langs die weg het terrein af. Plons hoorde ik. Snel liep ik naar de vijver. Marja was erin gedonderd. Ik haalde haar proestend boven en verwijderde de plantjes uit heur haar. En toen ging al het licht, dat van de weg afkwam uit. Het was een brandweerwagen die met floodlights tuin na tuin afging. Eromheen liepen agenten mee, die iedereen sommeerden naar huis te gaan. In de verte hoorden we knallen, geschreeuw, gejoel. Helikopters die overvlogen,sirenes . Het leek wel oorlog. Nu bleef ik zelf rustig, mijn militaire training nam over, en ik observeerde alle kanten. Het was pikdonker omdat de straatlantaarns uit waren. Nee, die waren niet uit, die waren weg zag ik nu. Plots verscheen er licht, de voordeur van het huis ging open. 'Wie is daar ? 'hoorde ik een angstige stem roepen. 'Help 'zei Marja. Ik ontwaarde een wat oudere dame, zo rond de 40 jaar. In haar hand had ze een hockeystick. Ik trok Marja mee, en begon met verontschuldigingen te maken naar de vrouw toe. Ze bekeek ons, en vooral de druipende Marja. Haar lange blonde haren plakten nu tegen haar gezicht aan, ze zag er uit als een verzopen katje. 'Jij bent in de vijver gevallen' constateerde ze. 'Kom binnen ...