Eerste schreden (5) - Sex Verhalen

Eerste schreden (5)

... mijn arm, boog voorover en kuste me zachtjes in de nek. Kijk, dat is nou hoe het hoort dacht ik lachend. Marja speelde het spel heerlijk mee. Ik stak mijn rechterarm naar achteren. 'Nee nee, handen aan het stuur' zei ze. 'Niet voordat ik even jouw strijdwapens mag voelen' gromde ik terug. Mijn jongeheer begon zich aardig te roeren. Voorzichtig boog ze zich iets naar voren en ik maakte contact met haar linkerborst. Zachtjes streelde ik de omvang en kneep er eventjes in. Ze trok de borst naar achteren en tikte met de andere mijn hand aan. Nogmaals cirkelden mijn vingers rond, en kneep ik weer, terwijl mijn pinkje probeerde de tepels te tikken. Ze lachte vrolijk en zei met een wat opgewonden stem dat de rest later moest. Buiten loste de file op en even later reed ik weer vol gas door, allerlei auto's passerend vol jongelui. Wat me opviel was de verwachtingsvolle blik bij de ene groep, terwijl anderen met blikjes bier en luide muziek in de auto al aan het voorfeesten waren. Toen ik de eerste helikopter in de verte zag draaien wist ik dat het niet ver meer was. We stopten, terwijl Marja net een zwart coltruitje over zich heen trok, met daaronder een zwart t-shirtje. Wetende dat er geen beha meer was wond me nog meer op. Voor en achterons parkeerden allerlei auto's in de berm. Mensen liepen al langs ons heen over de weg. We stapten uit, en ik hielp haar vanaf de achterbank langs mijn stoel naar voren. De andere kant kon ze niet meer uit, want daar was de sloot. Net bij haar ...

... laatste stap bleef ze haken achter de gordel waardoor ze in mijn armen bleef hangen. Haar verbaasde blik veranderde toen ze mijn blik zag, want ik boog voorover en zoende haar vol op de mond. Ze hing in mijn armen en kon nergens heen, dus had ze geen andere mogelijkheid dan de kus te beantwoorden. Hier had ik maanden op gewacht en ik genoot er goed van. De kus veranderde in een lange tongzoen. Een sirene in de verte deed ons beide opkijken, ik keek op mijn horloge en zag dat het half zes was. Net op dat moment kwamen de jongens met honkbalpetjes voorbij. Ze duwden een klein winkelwagentje voort vol dozen en bierblikken. Ze lachten en grapten en keken uitdagend en geil naar Marja. Die trok zich dicht naar me toe en omhelsde me. Ik sloot de wagen af en nam haar hand en we liepen achter de rest aan. Het gonsde van de geruchten en iedereen had het over de film en de chaos die er ontaarde. Over de man met de vlammenwerper die door het lint ging. Vaag hoorde ik een opmerking dat zij wel eventjes ander vuurwerk bij zich hadden. Terwijl we liepen en ik om me heen kwam viel het me op dat er weinig politie te zien was. Normaal bij de festivals en feesten waar we komen loopt er altijd beveiliging rond, die je auto controleert, en wat je allemaal in je rugzakjes bij je hebt. Hier was totaal geen controle of niets. Raar. Een half uurtje lopen later stonden we midden in de woonwijk tussen honderden andere jongeren in. Nergens enige regie, alleen hier en daar dranghekken. Ik verwachtte weer dat ...