Stiefzoon in huis
Datum: 18-4-2018,
Categorieën:
Familie
Auteur: Stanzie, Bron: Gertibaldi
... al gauw harmonieus mee in het door hem aangegeven ritme. We zegden niets, we kreunden niet eens, maar onder ons piepte het bed ritmisch mee op de monotone melodie van onze steeds hijgender wordende ademhaling. We bleven elkaar de hele tijd aankijken en lazen in elkanders ogen hoezeer we hier allebei van genoten. ‘Mijn hemel,’ schoot het door mijn hoofd, ‘wat kan die stiefzoon van me neuken, zeg. Daar kan zijn vader nog een lesje aan nemen.’ Temidden van die gedachte voelde ik mezelf verkrampen en een eerste hete scheut vertrok exploderend vanuit mijn schoot. Golf na golf gierde door mijn lijf, maar waar ik anders nogal een schreeuwer ben als ik klaarkom, onderging ik nu mijn orgasme haast in stilte. De gedachte aan Arnolds vader én aan hetgeen waar ik mee bezig was, werkte remmend. Nog terwijl mijn jonge minnaar grommend zijn hete sperma straal na straal diep in me loosde, voelde ik me al schuldig. Arnold bleef gewoon in me maar toen hij aanstalten maakte om me opnieuw te kussen, draaide ik mijn hoofd van hem weg. Wat had ik in godsnaam gedaan? Ik had zojuist mijn man bedrogen en dat nog wel met zijn eigen zoon. Onvergeeflijk gewoon! Men zegt wel eens dat berouw altijd na de zonde komt. Een oude volkswijsheid die ik alle eer aandeed. Berouwvol was ik zeker, maar hopeloos te laat. Enkele warme tranen rolden van mijn wangen. “Niet doen, Paultje,” zei Arnold. Met twee handen op mijn wangen draaide hij mijn hoofd en dwong me om hem aan te kijken. “Niet huilen, alsjeblief.” ...
... “Arnold, dit … dit had nooit mogen gebeuren,” hakkelde ik, gevold door een nieuwe portie tranen. “Niet huilen, meisje,” fluisterde hij zacht, ondertussen mijn tranen oplikkend. “We wisten allebei dat dit vroeg of laat kon gebeuren. Evengoed weten we allebei dat mijn vader je tekort doet.” “Hij is wel mijn man.” “Dat wel ja, maar het doet me soms pijn als ik zie hoe weinig aandacht hij voor je heeft.” “Zeg zoiets niet, Arnold. Je hebt het wel over jouw vader.” “En dan? Paultje, jij zult bij hem altijd op de tweede plaats komen, dat weet je zelf ook wel. Zijn zaakjes gaan altijd voor.” “Dat kan wel zo zijn, maar dat geeft jou nog niet het recht om je met onze relatie te bemoeien.” “Oh nee?” “Nee, ik dacht het niet.” “Ook niet als ik je zeg dat…” Terwijl Arnold zijn zin abrupt afbrak, viel het me op dat er voor het eerst een deukje kwam in het pantser van zelfzekerheid dat hij altijd en overal met zich mee leek te zeulen. Mijn nieuwsgierigheid was meer dan gewekt. “Als je me wat zegt?” drong ik aan. “Als… als ik je zeg dat ik verliefd op je ben.” “Kraam geen onzin uit, Arnold!” “Het is geen onzin, Paultje. Ik hou van je.” Ergens voelde ik aan dat hij het niet ter plaatse bedacht maar de waarheid sprak. Ik had wel gemerkt dat hij me op een bepaalde manier begeerde, maar dat er meer speelde dan alleen het lichamelijke, dat was iets wat op geen enkel moment in me was opgekomen. Eventjes was ik compleet van mijn melk. Van dat moment maakte Arnold gebruik om mijn hele gezicht met kussen te ...