1. Schoolproject Met Gevolg - 2


    Datum: 11-4-2018, Categorieën: Werk Auteur: Rock, Bron: Opwindend

    ... geworden.Eenmaal aangekomen bij de gevangenis was Renske behoord verwaaid. De receptioniste van dienst keek haar verrast aan. Renske excuseerde zich door te melden dat als ze een afspraak had, ze die ook wilde nakomen. Dat sierde haar, stelde de receptioniste. Kort daarna kwam de cipier die haar moest begeleiden de hoek om. Renske voelde van binnen een teleurstelling dat Ronald er weer niet was. Ditmaal was het weer een dame. Het was niet dezelfde als de vorige keer. Ze begroette Renske en na de formaliteiten mocht Renske mee naar de ruimte waar ze John kon ontmoeten. Een bijzondere spanning voelde ze door haar lichaam gieren. Ze werd zich namelijk weer bewust van zijn verzoek.Toen Renske plaatsnam op de daarvoor bestemde stoel had ze haar jas nog aan. Na de controles had ze die gewoon weer aangedaan, alsof het haar een stuk zekerheid bood. Op het moment dat John zijn deel van de ruimte binnenkwam, verscheen er een lach op zijn gezicht. Hij was altijd blij om Renske te zien, maar ditmaal leek zijn lach anders dan de vorige keer. Een beetje onzeker schoof Renske haar donkere haar aan de linkerkant van haar hoofd achter haar oor.‘Hi, leuk dat je toch gekomen bent,’ zei John, terwijl de cipiers weer naar buiten waren gegaan. ‘Ik zag namelijk dat het erg slecht weer was.’‘Ja klopt. Echt veel wind. En wat regen.’‘En toch op de fiets?’‘Ja,’ zei Renske, terwijl ze een beetje begon te blozen.‘Je mag je jas wel uitdoen hoor. Hier is het niet zo slecht.’‘Dat is waar,’ zei ze, waarna ...
    ... ze wat onhandig het ding uitdeed en over haar stoel hing.Vervolgens ging John door over andere zaken. Geen compliment. Geen woord zelfs dat maar richting het verzoek in de brief ging. Renske voelde zich een beetje ongemakkelijk hierdoor. Zelf durfde ze er ook niet over te beginnen.Het was alsof John een seintje kreeg. Nadat de cipier even naar binnen was gestapt om te melden hoeveel tijd er nog restte, ging alles heel snel. Renske zag hoe de gedetineerde na het sluiten van de deur wat naar voren boog.‘Het is wel genieten zo,’ zei hij op een gedempte toon.Renske keek hem vragend aan.‘Je weet wat ik bedoel. Je hebt mijn verzoek immers goed opgevolgd,’ zei hij als reactie op haar blik.Renske antwoordde niet, maar begon wel te blozen.‘Knoop de bovenste knoopjes eens los voor me,’ vervolgde hij. Zijn ogen straalden terwijl ze gericht waren op de boezem van Renske.Een beetje gespannen knoopte ze de bovenste knoopjes los. Haar voorgevel werd steeds beter zichtbaar voor hem. Verlekkerd keek hij er naar.‘Eentje verder.’Renske keek hem aan en deed het. Zijn ogen konden niet geloven wat hij zag. De blouse van Renske was nu tot nu onder haar beha los. Haar donkerrode, zinnenprikkelende beha deed John verlangen naar meer.‘Weet je hoelang ik dit niet meer gezien heb?’‘Nou?’‘Veel te lang, Renske.’ Even zweeg hij. ‘Vlug, je borsten.’Renske keek hem met grote ogen aan. Meende hij dat nu? Haar twijfel was blijkbaar zichtbaar, want non-verbaal liet hij merken dat hij wachtte. Wat maakte het nu ...
«1...345...9»