De Hijger 11 - Sex Verhalen

De Hijger 11

Fien slaakte een zucht. Het was nu drie weken geleden dat haar dochter Janneke het uit had gemaakt met haar vriendje Bas, en de vrouw maakte zich zorgen. Natuurlijk wist ze uit eigen ervaring dat het verbreken van de eerste relatie heftig kon zijn voor een tienermeisje, maar de reactie van Janneke wist ze niet goed te plaatsen. Het meisje hing weer eens lusteloos op de bank, een beetje zappend zonder enige aandacht voor waar ze naar keek, zoals ze de laatste weken zoveel deed. Eten deed ze alleen als haar moeder haar ertoe aanzette, en in die drie weken had niemand haar ook maar zien glimlachen. Fien had geprobeerd om er met haar dochter over te praten, maar Janneke weerde elke poging tot een gesprek over Bas af en leek zich volledig in zichzelf te hebben teruggetrokken. Haar moeder wist ook niet wat ze verder kon doen: met verdriet kon ze omgaan, maar deze levensloosheid begreep ze niet. Ze had het meisje zelfs nog niet zien huilen. Het meisje was er inderdaad slecht aan toe. Maandenlang had ze in een gelukzalige gloed geleefd, en dit was grotendeels aan Bas te danken geweest. Pas nu ze hem kwijt was besefte ze ten volle wat hij voor haar betekend had. Ze had zielsveel van hem gehouden, maar binnen een uur was het fundament onder haar geluk weggerukt. Dat was al zwaar genoeg, maar een nog veel grotere last was het besef dat hier niemand schuldig aan was behalve zijzelf. Eerst was ze kwaad geweest; op Bas, omdat hij haar in het zwembad had afgewezen; en natuurlijk op ...

... Kaspar, omdat hij haar de opdracht gegeven had. Maar hoe ze er ook over nadacht, uiteindelijk kwam ze altijd weer op hetzelfde punt uit. Zij had uiteindelijk de keuze gemaakt. Ze had geweten wat de gevolgen zouden zijn, en toch had ze dit gekozen. En nu moest ze de gevolgen dragen. Nukkig ontweek ze haar moeders pogingen tot een gesprek. Het was niet dat ze niet wilde praten over wat er gebeurd was. Van binnen wist ze dat het haar zou helpen om alles eruit te gooien, maar hoe zou ze dit ooit kunnen? Ze had de laatste maanden zoveel geheimen verzameld dat niemand, en zeker haar moeder niet, ook maar zou kunnen begrijpen wat er gebeurd was en hoe ze zich voelde. Ze was helemaal alleen. Haar terugkeer naar school toen de zomervakantie eenmaal was afgelopen hielp ook al niet. Het nieuws dat zij en Bas uit elkaar waren had zich natuurlijk als een lopend vuurtje verspreid, en al de eerste dag zwermde de mensen op haar af die haar kwamen vertellen hoe jammer ze het wel niet vonden, maar die eigenlijk alleen maar wilden weten wat er precies gebeurd was. Janneke zweeg. Bas zelf had haar sinds de lessen weer begonnen waren nog geen blik waardig gekeurd, en ook dit deed het meisje pijn. En zelfs Merel, al zo lang haar beste vriendin, bleek geen verlichting te kunnen bieden. Het meisje deed haar best om ondersteunend te zijn, maar ook zij kon weinig zonder te weten wat er precies gebeurd was. En het feit dat ze nog steeds zo overduidelijk gelukkig was met haar eigen vriendje was ook iets waar ...