In de trein. - Sex Verhalen

In de trein.

... dat ik je beter kende en dat ik je zou mogen verwennen!” Het is eruit voor dat ik er erg in heb en schaam me vervolgens dood. Ze staat op, pakt haar spulletjes bij elkaar, loopt de deur uit op die opwindende naaldhakken en gaat ergens anders zitten. Ik kan me wel voor mijn kop slaan! Dat heb je nu met je eerlijkheid; altijd zeggen wat je denkt om maar misverstanden te voorkomen. Ik voel me er rot onder en blijf een tijdje in gedachten zitten. Na een paar minuten besluit ik mijn excuses aan te gaan bieden. Ik vind haar twee coupés verder, gelukkig alleen. Ik schuif de deur open en vraag of het oké is om bij haar te komen zitten. Ze knikt, zonder iets te zeggen. “Ik weet niet wat over me heen kwam net, maar je moet weten dat ik het al een hele tijd erg fijn vind dat je mijn medereiziger bent, ik denk dat het één en ander bij me opgebouwd heeft en zo zijn eigen leven is gaan leiden. Ik meende echt wat ik net zei, maar biedt bij deze ook meteen mijn excuses aan als ik je ermee geïntimideerd heb”. Ze is even stil en zegt dan: ”Ik schrok heel erg omdat ik probeerde je aandacht te vangen als een soort van spelletje, maar had nooit verwacht dat je meteen op die manier zou toehappen. Ik was uit het veld geslagen en ben daarom weggegaan in de hoop dat je me zou volgen, met andere woorden, geen excuus nodig!” De trein stopte en ze moest er uit, maar dat deed ze niet voordat ze snel iets op een briefje schreef en het aan me gaf! Ze stond op en verdween met haar bekende kordate pas. Dat ...

... ging me allemaal veel te snel. Ik keek haar na door het raam en zag haar op een paar behoorlijke naaldhakken lopen. Haar heupen gingen bij elke pas heen en weer, een opwindend gezicht. Een beetje op adem komend opende ik het dichtgevouwen briefje en ik zag dat ze haar nummer had opgeschreven. Ik sloeg het telefoonnummer op in mijn mobieltje. Welke naam zet ik erbij? Hoe zou ze heten? Allerlei namen schieten door mijn hoofd, maar ik besluit om haar mooie vrouw te noemen. Twee dagen later bel ik haar, ze reageert heel kortaf en zegt dat ik waarschijnlijk een verkeerd nummer heb gebeld. Ik snap het niet en bedenk dat ze waarschijnlijk van de opwinding van twee dagen geleden is ontnuchterd en het avontuur niet wil vervolgen, jammer, heel jammer! Een uurtje later belt ze me terug. “Sorry dat ik zo bot was, maar ik heb met smacht op je bericht gewacht maar op het moment dat je belde stond ik naast mijn vriend, en dat was lastig, snap je?” Natuurlijk begrijp ik dat, we spreken af voor de volgende avond bij haar thuis. Ik wil nog wat dingen vragen, maar ze heeft al opgehangen. Waarom zat ze bijvoorbeeld niet meer in de trein de afgelopen dagen? Met trillende knieën sta ik de volgende avond voor de deur en bel aan. De deur gaat open en er staat een oogverblindende vrouw voor mijn neus. Ik geef haar drie zoenen op haar wang en voel me toch nog een beetje ongemakkelijk. Het liefst wil ik haar omhelzen en zoenen en strelen maar iets houdt me tegen. Ze is werkelijk prachtig, haar haren ...