Levelen Met Stefanie - 4 - Sex Verhalen

Levelen Met Stefanie - 4

... in volle glorie zichtbaar zou zijn. De grootste moeite had dik, om dat grote gevaarte terug in mijn broek te frommelen. Een jonge vrouw die ik tot dan toe nog niet had gezien, stond vlak achter me. Met strenge, eindeloos diepzwarte ogen, leek ze me wel te doorboren. Ze had gekrulde zwarte haren, hield haar armen gekruist en wachtte met een strenge blik tot ik wat zou zeggen.‘I-ik ik...’ stamelde ik terwijl ik stuntelig rechtkrabbelde. ‘Wel?? Wie ben je en wat doe je hier?’ zei ze opnieuw streng. ‘I-ik b-ben het neefje van S-stefanie...’ bracht ik erg onhandig uit. ‘Dit is niet Stefanies kamer!’ zei het meisje wiens ogen wel leken te bliksemen. Vreemd genoeg was ze behoorlijk struis gebouwd en bovendien nog een halve kop groter dan ikzelf. Daarbij klonk haar stem behoorlijk laag en schor. ‘N-nee, weet ik. I-k was net op w-weg n-naar boven toe!’ stotterde ik, terwijl ik de trap achterwaarts al op liep. Net op dat moment hoorde ik hoe Elkes deur werd geopend. ‘Robin, wat is er aan de hand?’ hoorde ik haar zeggen, waarna een stevig gefluister de gang vulde. Van het moment maakte ik gebruik om langzaam ...

... verder naar boven te sluipen. Woorden als ‘Stefanie’, ‘neefje’ en ‘sleutelgat gluren’ kon ik onderscheiden. ‘Hij is weg?!’ hoorde ik Robins schorre stem nog zeggen, vlak voordat ik Stefanies deur dicht deed. Meteen sloeg ik mijn handen voor mijn ogen en liep zo naar het bed. Daarop ging ik liggen en drukte mijn gezicht in het hoofdkussen. Wat een rotfiguur had ik hier weer geslagen! Stefanie zou razend zijn als ze dit hoorde. Maar die kwam vanmiddag pas terug, dan zouden de poppen pas echt dansen, dacht ik. Weg vluchten leek de enige oplossing. Even keek ik naar het raam en besloot dat er doorheen springen vast net zo pijnlijk was als door de gang beneden moeten.Ik bedacht me wat Stefanie zou zeggen. Dit zou vast en zeker een game-over worden en een reset in deze fase was onmogelijk. Opgeven leek dus geen optie. Nee, veel beter kon ik hier blijven, stil weggetrokken onder deze veilige deken. Hier zou vast niemand me vinden!Net toen ik die geruststelling vond, werd er drie keer hard op de deur geklopt. Even keek ik geschrokken op en merkte hoe de klink als vanzelf neerboog en de deur als vanzelf opende...