-
Levelen Met Stefanie - 4
Datum: 19-3-2018, Categorieën: Familie Auteur: Simandber, Bron: Opwindend
... hebt lopen rondsluipen vannacht?!’ vroeg ze uitbundig. Kort knikte ik en haalde mijn schouders op. Een nieuwe brullende lachbui van Stefanies kant volgde, terwijl ze haar slipje aan trok. ‘Je mag wel van geluk spreken dat niemand je gezien heeft. Er zijn nog twee meisjes aanwezig hier!’ zei ze. Even bleef het stil, terwijl ik me afvroeg of het goed was door te gaan. ‘Hé? Dat meen je niet? Ben je gezien?!!’ vroeg Stefanie die me met grote blinkende ogen aankeek. Pas toen voelde ik, hoe ik ongecontroleerd bloosde.‘Wie!?’ zei Stefanie, die in haar roze gekleurd ondergoed vlak voor me kwam staan. ‘Elke was in de keuken. Ze zag het licht van de wc en kwam het uitdoen...’ zei ik mezelf diep schamend voor dat moment. ‘Dus ze heeft je voor de tweede keer gezien… En, wat zei ze?!’ vroeg Stefanie die me met ongewoon strenge blik aankeek. ‘Ze schrok en liep terug naar haar kamer, geloof ik...’ zei ik en voelde hoe mijn stem trilde, omdat ik goed besefte dat ik een heel stuk achter hield. Stefanie slaakte een diepe zucht, terwijl ze met haar ogen rolde. ‘Ach weet je, het is goed dat je het me vertelt. Als ze me deze week scheef bekijkt, weet ik ten minste waarom. Ze zit middenin haar examens en heeft het niet makkelijk met haar huidige vriend!’ zei Stefanie die nu een trui over haar hoofd trok en haar jas nam. ‘Heeft ze een vriend?’ vroeg ik verbaasd en zag hoe Stefanie bevestigend knikte. ‘Ja, maar die paljas is meer met andere meiden bezig dan met haar. Ze klaagt er vaak over en het ...
... is een stress die ze nu echt wel kan missen.’ Mijn hoofd knetterde terwijl ik haar uitspraak probeerde te kaderen in wat ik vannacht nog meer beleefd had. ‘… dus begrijp je wel dat ik graag wil dat je je gaat excuseren?!’ hoorde ik Stefanie in de verte zeggen.Het duurde even voordat die laatste zin me doordrong. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘Je hoort me… En wel voor ik terug ben nog! Ik zal weten of je dat gedaan hebt. Elke is een erg zachtaardige, lieve meid en gedreven student. Ze zit middenin haar blokperiode en mag nu niet in de war raken. Ze is vast erg geschrokken en van streek. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Zie het dan maar als het eerste level van een nieuw avontuur. Ik hoop dat ik je straks de beloning mag geven...’ Even staarde ik voor me uit, terwijl ik alle informatie die ik net gekregen had probeerde te verwerken. ‘Er is nog brood en cornflakes in de keuken, hier beneden. Voor vanmiddag zal ik wel wat lekkers meebrengen.’ Hoewel ik ze hoorde, leken die laatste zinnen niet tot me door te dringen. Pas toen merkte ik hoe ze geschminkt was en voor ik het wist, gaf ze me een warme knuffel waarna ze opstond en de kamer verliet.Het uitsterven van het geluid van haar voetstappen over de krakende trap, resulteerde ik een plotse stilte. Vreemd was het, om mijn eigen ademhaling te horen. Plots werd ik me erg zelfbewust terwijl ik van mezelf merkte hoe ik nog steeds poedelnaakt in mijn nichtjes studeerkamer stond. Stefanies woorden galmde me nog steeds in mijn hoofd. Elke had ...