Het vruchtbaarheidsritueel - Sex Verhalen

Het vruchtbaarheidsritueel

... grote oorbel in zijn rechteroor. Hoewel hij indrukwekkend was, was hij absoluut niet dreigend aanwezig. Zijn aanwezigheid was eerder geruststellend te noemen. De andere gestalte viel bijna in het niets bij hem. Het was een vrouw. Ze had kort zwart kroeshaar en een tengere gestalte. Haar lichaam werd geheel bedekt door een aardebruin gewaad, hoewel ze blote voeten had. Aan één teen zat een ring. Haar huid was donkerder dan die van de oude man en de grote man naast haar, maar er was overeenkomst in hun trekken, alsof ze familie waren. Tot mijn verbazing was zij degene die sprak, in Engels. Verstaanbaar, maar met een zwaar accent: "Welcome. This is my father Bakeyemba. He asked the Spirits if you are true of heart, and you are. So this means we bid you welcome. My name is Yumi, and this is my brother Makangele. It would honor us if you would be our guests."Dat was een warm welkom. Deze mensen kenden ons nauwelijks, maar binnen enkele ogenblikken waren we helemaal deel van hen. En zo zouden de komende dagen blijven. Overdag kwamen de kinderen naar ons toe met zelf gemaakte geschenkjes of mooie bloemen uit het bos. De jongeren lieten ons de mooie plekken van het oerwoud in de buurt zien, de ouderen mannen namen ons mee het bos in om dieren te laten zien en de vrouwen lieten ons het dorpsleven zien. Iedere avond werden we door een ander gezin uitgenodigd aan tafel en deelden wij hun eten. Het waren vreemde exotische gerechten, maar zeer smakelijk. En Yumi was voortdurend bij ons. ...

... Yumi was namelijk de enige in het hele dorp die Engels sprak. Hoewel ze hele dagen in ons gezelschap door moest brengen leek ze dat absoluut niet als een belemmering te zien. Om te slapen hadden we een hut gekregen, met een houten bed erin. Het kraakte nogal en er was niet echt een mogelijkheid om de deuren goed af te sluiten, dus ons liefdesleven stond even op een laag pitje.Het enige wat we maar niet tegenkwamen was dat zogenaamde vruchtbaarheidsritueel. Toen we Yumi ernaar vroegen zei ze ons alleen geduld te hebben. We snapten niet precies waarom, maar Yumi vertelde ons dat het te maken had met de Geesten en dat ze wachtte op goedkeuring van haar vader. We drongen verder niet aan. Het hele gebeuren van dat ritueel namen we toch niet zo serieus. Er was genoeg te doen en te zien rondom Waliotukosea zonder dat ritueel.Er kwam op een gegeven moment een wat koelere dag. De zon scheen net zo hard als normaal, maar er was een wind opgestoken, die voor wat verkoeling zorgde. Bakeyemba wachtte ons op op het dorpsplein, met zijn gezin. Hij mompelde iets terwijl hij zijn vinger nat maakte met speeksel en de wind leek te voelen. Daarna knikte hij. Yumi richtte zich tot ons: "It is time."Sanne en ik keken haar verbaasd aan. We snapten niet precies wat er aan de hand was. Moesten we weg? De lachende gezichten van de drie tegenover ons leken ons niet weg te jagen. Yumi sprak weer: "First we go to waterfall."De waterval hadden we al gezien. In buurt van het dorp liep een rivier, die een ...