Jing Tian - 2 - Sex Verhalen

Jing Tian - 2

... een steen, of een krekel. Maar een vlammetje, waarom niet? ,,Doet dat geen pijn dan?’’ Vroeg ik hem toen ik op hem afstapte. ,,Nee, hoor.’’ lachte hij zachtjes en hij hield zijn hand voor me uit. Hij moest hem wel wat lager houden voor redenen. Ik sloot m’n ogen en snoof eventjes, voordat ik snel weer m’n ogen openden en uithaalde naar de vlam om hem te pakken. dat lukte natuurlijk niet meteen. Dit was dan ook niet mijn ding. ,,Sneller.’’ Zei hij dan pestende, maar altijd nog goedbedoeld. Hij had ook z’n lolletjes. ,,Sneller of slimmer, zei je toch?’’ vroeg ik hem dan, waar hij geen reactie op gaf. ,,Slimmer dan maar.’’ Knipoogde ik naar hem en zag hem z’n ogen dichtknijpen in afwachting. En ik haalde weer uit. Maar nu kon hij niet wijken. Mijn hand vloog door de lucht en greep wat ik wilde hebben. En ik was hem te slim af. Zijn ogen werden groot, en hij wist zich geen houding aan te nemen. Het vlammetje had hij nog in zijn hand. Nog wel. maar mijn hand was wel gevuld. Door zijn dunne robe heen kneedde ik zijn pik, en had ik hem verrast. ik raakte even afgeleid en dreigde m’n doel te missen door zijn zaakje te lang te kneden, maar greep toch snel genoeg met mijn andere hand naar het vlammetje, want inderdaad geen pijn deed. ,,Ha-Ha.’’ Zei ik dan nog pestend terug, en lichtelijk arrogant keek ik hem vervolgens in afwachting aan. Maar hij kon niet meer trots zijn. Want dit was wat ik had moeten leren hier. Hoe ik mezelf kon gebruiken om m’n doelen te bereiken. Wat ...

... die doelen dan ook mochten zijn. ,,Heel goed.’’ Zei hij me dan kuchende, en hij krabbelde weer overeind. Een tent had zich gevormd, en ik moest er om lachen. ,,Nog iets waar ik mee kan helpen?’’ vroeg ik hem dan snel en leek ik hem weer te vlug af te zijn. ,,nee, nee.’’ Zei hij dan zuchtende in spijt. ,,Eerst dit.’’ Oh, ja. Ik had dat ding nog in m’n hand. Hij zuchtte nog wel even. ,,Boven op zolder. Echt helemaal in de top hangt een rol. Op die rol staat een edict. Het ‘edict van onthouding’. Om redenen die je bekend moeten zijn, mag je die aansteken en verbranden.’’ En dit vond ik ergens wel mooi. Welke weg je ook af had moeten leggen. En dit was helemaal mooi. En hier durfde ik ook schaamteloos trots op te zijn. Daar op die zolder, die aan alle kanten open was en je de indruk gaf alsof je midden in het land stond, stak ik de rol aan en bevestigde ik mijn lot. Ik was hier en dit ging ik doen. Dit was mijn leven.-,,Het verbranden van het edict is als het accepteren van de veranderingen die gaan komen en het beloven dat jij actie zal ondernemen in de mindere tijden die zullen volgen. Je hand droeg de vlam, en ik ben zeker dat het dat blijft doen in de toekomst.’’ Shang Xi en de andere instructeurs stonden dan opeens achter me. Het was een riedeltje wat ze elke leerling meegaven met het verbranden hier op zolder. Voor mij was de tekst misschien minstens zo passend als de monniken die hun handen op andere manieren gebruikten om hetzelfde te gebruiken. Ik was vereerd.