Vakkenvullen - Sex Verhalen

Vakkenvullen

... het bureau komt. Ik heb een simpel klapstoeltje van plastic voor haar klaar gezet. Ik bekijk haar kleren nog even terwijl ze gaat zitten. Witte sportschoenen, een losse spijkerbroek – ik schat dat die zeker een maat te groot is – en een truitje van de zaak. “Fijn dat je wat eerder kon komen,” begin ik het gesprek. Ze zegt niets, kijkt me onzeker aan. Denkt ze dat ik haar wil ontslaan? Ik laat haar even zweten. Eens kijken hoe ze reageert. “Ik wilde het even over je voortgang hebben sinds ons laatste gesprek. Ik heb toen aangegeven dat je werktempo flink omhoog moet en dat je niet netjes werkt. Weet je dat nog?” Ze knikt onzeker, ze durft me niet aan te kijken. Ze kijkt naar haar knieën, haar handen ineen gevouwen op haar schoot. Ze ziet er jonger uit. “Je werktempo is iets verbetert, maar je werkt nog steeds te langzaam. En nog steeds niet netjes. Je moet op de datums letten. Oude producten haal je naar voren en je controleert de datum. Wat verlopen is haal je eruit. Nieuwe producten gaan daarachter, en de etiketten van de voorste producten moeten naar voren gedraaid zijn.” Charlotte knikt, maar zegt niets. Verdomme, zeg toch eens wat, trut! “Waarom lukt het je niet?” vraag ik zo kalm en vriendelijk mogelijk. Charlotte haalt haar schouders op. Weer geen woord. Ik kijk even naar het toetsenbord. Daaronder ligt al een papier klaar dat ze kan tekenen als ze uit dienst wil. “Heb je zorgen op school of thuis dat het niet lukt je op je werk te concentreren?” vraag ik dan. ...

... Misschien dat ze is afgeleid… Ik ga geen psycholoog uithangen, ik probeer alleen te begrijpen wat er speelt. Weer haalt ze haar schouders op. “Niet echt.” “Kijk me aan, Charlotte.” Met moeite kijkt ze me even aan, maar kijkt dan gelijk weer weg. Ze is onzeker, heel erg onzeker. “Het is niets,” mompelt ze. Ik sla mijn benen over elkaar en lat mijn arm op mijn knie rusten. “Op deze manier kan ik straks je contract niet verlengen, Charlotte. Je kost ons teveel en je prestaties zijn niet bepaald de beste. Waarom lukt het je niet om de rest bij te houden?” Charlotte slikt even en bijt op haar onderlip. Verdomme… Mijn ex beet vaak op haar lip om me op te geilen. “Ik ben al aan het solliciteren,” mompelt ze. Wat? “Sinds wanneer?” vraag ik. “Al twee maanden… Ze willen me nergens.” Haar stem slaat over. Shit, ze wordt emotioneel. De eerste traan rolt al over haar wang. “Ik weet dat ik er niet uit zie. Iedereen die ik ken zegt het… Niemand wil me, iedereen zit maar te zeiken.” Ik pak wat zakdoeken uit de la en geef ze aan haar. “Ook je collega’s?” Ze knikt en zegt niets. Ze veegt haar tranen weg. Ik kijk op mijn horloge. “Blijf hier maar zitten tot je rustig bent. Na het werk praten we wel verder.” De vulploeg werkt gelukkig hard vandaag. Ik heb geen zin om pas om 11 uur klaar te zijn. Van 7 tot 9 was de planning, en vandaag lukt dat. Ik heb Charlotte niet gezien, en als ik terug naar mijn kantoor ga zit ze op de grond naast de deur van de kluis te huilen. Blijkbaar wordt ze erger getreitert ...