Japanse telefoniste - Sex Verhalen

Japanse telefoniste

Al sinds een jaar of twee werkte ik voor halve dagen op de postkamer alsjongste bediende. Ik moest alle vervelende en stomme karweitjes doen en haddan ook maar een doel: met het geld, dat ik hier verdiende mijn studie aan deavondschool betalen en binnen een half jaar afstuderen, zodat ik als gediplomeerd HEAO-er elders in dit bedrijf aan de slag kon, zoals bij mijn sollicitatie al beloofd was. Toch had het werk ook wel zijn leuke kanten; ik genootveel vrijheid en kwam regelmatig buiten de deur, bijvoorbeeld om de post opte halen van het postkantoor. En zodra ik even de kans had, zat ik te kletsenbij de telefonistes, Rina en Diane. Dat waren twee leuke meiden en ik kon metallebei goed opschieten. Ik plaagde ze ook graag en jaagde ze, als het evenkon, op de kast; iets wat me over het algemeen goed lukte. Er was ook nog eenderde telefoniste, maar dat was een beetje een problematisch geval. Ik werktenamelijk bij een Japanse firma en op de expeditie werkte een Japans meisjeals telefoniste. Ze beheerste het Nederlands nog niet zo goed en werktealleen bij de centrale telefoon als een van de twee vaste krachten daarafwezig was. Ik zag haar daarom amper en kende haar nauwelijks, alleen vangezicht. Het enige zat ik ooit tegen haar gezegd had, was: "Soyonara" - watvoor zover ik weet 'goedendag' betekende. Het enige wat ik terug kreeg was debekende Oosterse hoffelijke glimlach en buiging. Waarom ze in Holland werkte,wist ik verder niet en waarschijnlijk had ze konnekties bij het ...

... moederbedrijf, zodat ze hier een baan had. Verder interesseerde ze mij ook niet, wanthoewel ze prachtig glanzend zwart haar had, wat leuk op haar schouders vielen een lief koppie, was het verder een klein opdondertje met spleetogen. Enop de afdelingen, waar ik de post rond kwam brengen, hoorde ik verder ooknooit iets over haar, zelfs geen roddels. Maar een tijdje terug kwam daarverandering in. Ik moest de post rondbrengen en wipte even bij de centraletelefoonkamer binnen. Maar Rina was er niet en Diane zat er met het Oostersemeisje. Ik begroette de dames met een vriendelijk 'goedemorgen' en van beidemeisjes kreeg ik hetzelfde toegewenst. Ik ging even met Diane staan tekletsen en die vertrouwde me toe, dat Rina langdurig uit de running was alsgevolg van een verkeersongeluk. Ze had daarbij een zogenaamde 'whiplas'opgelopen en het zou wel een hele tijd duren, voordat ze er weer zou wezen enzolang zou de Oosterse bijspringen. Ik vroeg, hoe ze eigenlijk heette enDiane vertelde, dat ze Osaka heette. Toen ik vroeg of het een beetje gezelligwas, antwoordde Diane bevestigend en zei, dat Osaka ondertussen behoorlijkvloeiend Nederlands sprak. Diane moest weer aan het werk en Osaka sprak meaan. Ze vroeg of ik ook een paar prive-brieven voor haar mee wilde nemen endit weigerde ik niet, want ik wilde de beroerdste niet zijn. Zo kwam ik methaar aan de praat over ditjes en datjes, zonder dat ik echt meer over haar teweten kwam, maar dat hoefde ik ook niet zo nodig. Maar de volgende keren, datik bij ...