Spelletjes van Jolijn - 4 - Sex Verhalen

Spelletjes van Jolijn - 4

... mijn werk focussen, gezien de deadlines die we hadden. Halverwege de dag mailde ik haar en enkele andere collega’s met de vraag over iets inhoudelijks, werkgerelateerd dus. Op slag kreeg ik een mail terug van Jolijn. Daarin stond niet het antwoord op mijn vraag; sterker nog, ze leek mijn vraag te negeren: “Hoe gaat het eigenlijk met mijn toyboy?” Ik schoot in de lach. Strikt genomen was ik dan 3 jaar jonger dan Jolijn, maar dat maakte me nog niet tot haar toyboy. Dus ik stuurde haar een mail terug. “Je toyboy? Over wie heb je het?” Jolijns antwoord liet niet lang op zich wachten, en vervolgens mailden we over en weer. “Jij bent mijn toyboy, want je bent een stukje jonger. Of wil wat je gisteren allemaal met me hebt uitgespookt?” “Prima, ik ben met alle liefde je toyboy. Wanneer had mevrouw gedacht weer gebruik te maken van mijn diensten?” “Liefst nu, maar dat gaat niet. Roel komt vandaag thuis. Ik pas ervoor om me ergens op een parkeerplaats of een godverlaten oord te laten nemen. Je moet het goed doen, of niet. Had ik al gezegd dat je het gisteren heel goed deed?” “Nee, maar toch bedankt. Ik heb ook ontzettend genoten.” “Fijn. Ik ga zo trouwens huiswaarts. Even vieren dat Roel weer thuis is, voor we de kleine van de opvang gaan halen.” Daar werd ik toch even geraakt door een steek van jaloezie. Zo met de neus op de feiten gedrukt worden deed toch een beetje pijn, ook al was ik dan niet verliefd op Jolijn. Ik verlangde weer naar haar, en de gedachte dat zij vanmiddag ...

... misschien met Roel hetzelfde deed als gisteren met mij, liet me niet koud. Ik hield me in mijn antwoord echter op de vlakte: “Oke, veel plezier. Vergeet je niet dat we morgen eind van de dag die presentatie in elkaar gedraaid moeten hebben voor die sessies in Arnhem, Utrecht, Amersfoort, Den Haag en Assen?” “Prima, wil jij alvast een conceptje opstellen? Kijk we er morgen samen wel naar. Thanks! X” Duidelijk dus. Ik had me handig voor het karretje laten spannen door Jolijn. Plichtsgetrouw begon ik aan de presentatie, en een uurtje later al verliet Jolijn kantoor. Terwijl ik tot 7 uur ’s avonds doorwerkte, en Jolijn vervolgens het concept doormailde. Benieuwd wat haar reactie was, als ze zou zien dat ik er tot zo laat aan gewerkt had. De volgende dag kwam Jolijn warempel weer naast me zitten, en reageerde ze vrij snel en poeslief per mail op het feit dat ik die presentatie zo laat nog had doorgestuurd. Ik zat dan wel naast haar, maar ons contact verliep bijzonder genoeg per mail. “Och Sven, ik zie nu pas dat het je zoveel tijd heeft gekost. Sorry voor het ongemak. Vanmiddag kijken we er even naar, goed?” Ik stuurde haar terug: “Prima. Hoop dat je het gisteren nog leuk hebt gehad?” “Ja, was wel aardig. Maar niet zo spetterend als eergisteren.” Ik kon een lachje en gevoel van trots niet onderdrukken. De rest van de dag verliep rustig. Jolijn nam ’s middags de presentatie door, en kwam er bij me op terug: “Sven, die presentatie ziet er netjes uit. Maar ik wil nog wat kleine dingen ...