Jongens Hormonen - 20 - Sex Verhalen

Jongens Hormonen - 20

... ze verder deden en ik me niet verweren kon.Er kwam een mailtje binnen van Francky.“Nog een goeie avond. Tot morgen.”Ik antwoordde.“Tot morgen”Ik geraakte moeilijk in slaap.’s Anderendaags pinkte Francky een oogje naar mij toen ik hem ontmoette. Ik pinkte even terug. We praatten niet met elkaar. Zijn blik alleen al was genoeg voor mij. Ik wist het. Francky zou me zeker eens verwennen. Doch wanneer ?Ongelooflijk hoe de dagen voorbij gleden. Niet enkel de dagen, ook de weken. Begin december. De proefwerken stonden voor de deur. Met de herfstvakantie had ik een vrij goed resultaat behaald. Mijn ouders waren tevreden. Ik was geen topvlieger, nee, maar behoorde toch bij de besten van de klas. Ik verschoot er zelf van.Hier in de Westhoek waren de leraars strenger in hun evaluatie dan in de grootstad Antwerpen. Ja, die Westvlamingen waren inderdaad niet te onderschatten. Er moest gewerkt worden. De leraars steunden daar elke les op. Niet wachten tot het einde van het trimester. Nee, elke dag en elke dag opnieuw. Taken dienden perfect afgewerkt te worden. Jaja, de computer maakte sommige zaken gemakkelijker. En de rekenmachientjes ook. Een stelwerk moest echter nog steeds met de hand geschreven worden. Archaïsch zouden ze in Antwerpen zeggen. Hier heette dat: aandacht besteden aan het handschrift. En vooral, zonder fouten ! Geen doorhalingen ! Geen corrector ! Doe het maar eens hé ! Vier pagina’s zonder fouten. Archaïsch ? Met aandacht leren werken. Met zorg. Niet overhaast, doch ...

... grondig.Zo ook voor wiskunde. Ik was gewoon om naar mijn rekenmachientje te grijpen. Doch hier ? 14 maal 21…. Hé,Antwerpenaare, uit het hoofd hé ! Of hedde geen hersenen nie meer misschien ?Zo heb ik leren werken. En zo liep het eerste trimester naar zijn einde toe;Vanaf half november trok ik met de lijnbus naar school. Alle jongens van ons dorp deden het. Ook de leerlingen van de technische school. De laatste rijen van de bus, dat was ons domein.Eén jongen van het VTI viel me al van de eerste dag op. Geert. Ik wil niet onbeleefd zijn, doch hij geleek meer op een gorilla dan op een jongen van achttien. Een smoel waar je betonblokken op kon kloppen. Zwaar gebouwd. Vuisten die water uit arduin konden knijpen. En een taal ! God, wat een taaltje ! Vloeken, en vloeken en vloeken. De jongens die hem kenden noemden hem Tarzan. Geert woonde aan de andere kant van ons dorp.- Een echte vechtersbaas, wist Serge te vertellen.Op donderdag namen wij de bus van zeven uur. Er reed niet veel volk mee. En dus achteraan heerste het jonge volk. Met Geert als ongekroonde baas.De tweede, of was het de derde dag ? Van geen belang. Geert was weer zijn woordenschat aan het uitspuwen. En plots klonk het van- Godfert, kust mijn kloten !En Serge zo rap hij kon- Awel, haal ze ne keer uit…- Denk je misschien dat ik niet durf ?- Durf je ?Meteen stond Geert op, opende zijn jeans en haalde er zijn lul en ballen uit. Whaw wat een lul ! Dik en lang, en toch nog slap. Als een olifantenslurf hing die over de harige ...