De parel van São Tomé 8 - Sex Verhalen

De parel van São Tomé 8

... hangt alles in de kast. Einde van de ochtend gaat hij naar kantoor. Er zijn veel collega’s binnen en hij begroet ze. Hij loopt direct door naar boven en Garcia begroet hem vriendelijk. Ze belt de directeur en Fred mag doorlopen. “Fred, welkom terug. Je bent snel terug.” “Ja, ik kon woensdagavond nog mee, gisteren zat al vol.” “Koffie?” en Fred knikt ja. Twee kopjes koffie zet hij op de bespreektafel. “Ja, dat was een onverwachte move. Het bouwbedrijf waar jij naar toe was uitgezonden heeft al zes maanden de rekeningen niet aan ons betaald. Normaal zouden wij je al eerder terug hebben gehaald maar omdat dit een project was wat werd gefinancierd door de Wereldbank hadden we zoiets van dat geld zit wel goed. Vorige week hebben we daar toch maar eens informatie nagetrokken en nu blijkt dat de Wereldbank een maand of vier terug de stekker eruit heeft getrokken. Waarom weet ik niet maar er gaat geen geld meer naar toe.” “Dus dat bedrijf gaat failliet?” “Ook dat weet ik niet, ik heb geen idee of ze ook andere projecten hebben of wat dan ook.” “Dat weet ik ook niet maar dan schieten jullie er ook aardig bij in.” “Dat kun je wel stellen maar dat is onze zorg. Maar jouw kompaan daar, Isabel, wist die niet meer.” “Nee, het personeel wordt daar niks verteld. Isabel is dinsdag naar huis gestuurd en zit nu thuis.” “Hoe was het met haar.” “Goed, ze is nog geen spat veranderd en gewoon een hele leuke vrouw, kundig om mee te werken maar ook lief om je vrije tijd mee door te brengen.” “Jouw ...

... onverwachte terugkomst lost een klein stukje van een ander probleem op. Onze vestiging in de Verenigde Staten heeft een grote opdracht verworven. Het ontwerpen en gedeeltelijk uitvoeren van een compleet plan om New Orleans te beschermen tegen rampen zoals vorig jaar met Katrina. Voor dat doel heeft ons kantoor aldaar een beroep op ons gedaan en gevraagd of wij acht ingenieurs kunnen missen voor drie jaar. Vijf man heb ik nu binnen, jij wordt de zesde en ik zoek er nog twee. Daar zijn we voor aan het rondkijken.” “Wanneer speelt dat?” “Over zes weken gaan jullie er naar toe. Telkens drie maanden en dan tien dagen vakantie, of zes maanden en dan drie weken, dat mag je zelf invullen. De kerstvakantie, die drie weken, ben je als je dat wil ook gewoon in Nederland.” “Vliegen is kennelijk goedkoop daarheen.” “Heel goedkoop, maar dat zijn de plannen.” “Goed, het is me duidelijk. En de komende zes weken gewoon kantoordienst.” “Ja, maandag wordt je ingepraat door de leider van het team en dan kun je jezelf alvast verdiepen in de problemen die ze daar verwachten.” Het weekend denkt hij weer aan zijn lieve schat. Hij overweegt of hij zal bellen. Maar nee, geen contact. Het was een vaarwel en dat moet dan maar zo zijn. Hij gaat straks toch ook naar een nieuwe klus in de VS en dan is hij nóg verder weg van São Tomé. De maandag erna gaat Fred gewoon naar kantoor. Het project New Orleans vraagt zijn volle aandacht. Overdag lukt het wel Isabel te vergeten. ’s Avonds blijft ze toch weer door ...