Het weekend, deel 1 - Sex Verhalen

Het weekend, deel 1

Toen Hans met zijn vrachtwagen op een vrijdagmiddag in ZuidoostFrankrijk de weg naar de Mont Blanctunnel, en daarmee de richting van Italië insloeg, verheugde hij zich al op het weekend. Hij kwam heel vaak in Italië en bracht er veel weekenden door omdat zijn werk dat nu eenmaal met zich meebracht. De ene keer bracht hij het weekend door in het midden of zuiden van het land, de andere keer in het noorden, naar verhouding vrij vaak in de omgeving van Milaan. Dan zocht hij een goed restaurant, dat berekend was op vrachtwagens en hun chauffeurs. Hij had zo zijn voorkeur wat dat betreft, en was nu op weg naar één van zijn grote favorieten: een vrij groot restaurant met een kleine hotelaccommodatie en een grote parkeerplaats, waar zo'n driehonderd vrachtwagens konden staan. Maar niet alleen het gebouw en de parkeergelegenheid waren voor hem belangrijk; ook het personeel speelde een rol. Hij had heen hekel aan restaurants, waar de bediening chagrijnig rondloopt. Wie in een restaurant werkt waar vrachtwagenchauffeurs worden verwacht, moet tegen een stootje kunnen. Chauffeurs zijn nu eenmaal een apart soort volk, vooral als ze niet alleen de hele week, maar vaak ook nog de weekends onderweg zijn. Elke beroepsgroep heeft zijn eigen, specifieke humor en een serveerster in een chauffeursrestaurant moet daar wel tegen kunnen. Eén van zijn grote favorieten onder de restaurants was de Albergo in het Italiaanse Carisio. Er waren ruim voldoende faciliteiten voor chauffeurs, die het weekend ...

... onderweg moesten blijven, het eten was perfect en de bediening buitengewoon prettig. Bij de barman, Antonio, hoefde hij bij voorbeeld meestal niet te vertellen wat hij wilde drinken, want die vergiste zich maar zelden. En de dames, die de bediening van hongerige en dorstige chauffeurs verzorgden, waren allen berekend op hun taak: het de gasten naar de zin maken. Er waren mooie dames en minder mooie, oudere en ook jongere. Er was een vrouw, die oud genoeg was om mijn moeder te kunnen zijn. Ze heette Roberta en gedroeg zich vaak als een moederkloek, die ervoor zorgde dat haar "kuikens" goed te eten kregen. Soms keek ze een chauffeur even aan, luisterde naar zijn bestelling en zei hem dan rustig, dat hij dit of dat erbij moest nemen, want hij moest niet alleen lekker, maar ook goed eten. De jongens waardeerden haar en haar zorg allemaal, en hielden op hun eigen, soms wat ruwe manier van haar, Hans ook. Maar voor zijn grote favoriet had hij een regelrecht zwak: Monica, een jonge vrouw van een 24, een jaar ouder dan hij zelf was. Ze had lang donker haar en een vrij stevig figuur met een paar flinke borsten. Als ze eens niet vrolijk was – wat maar hoogst zelden gebeurde – dan kon ze wel eens wat droevig kijken. Maar ze was lief en haar gevoel voor humor was onovertroffen. Dat had ik een paar maanden geleden ontdekt. Toen het 's avonds tijd was om af te rekenen, zei ik voor de grap tegen haar: "Monica, kom even bij mij op schoot zitten en vertel me eens wat je van me krijgt." Zijn ...