Trein Naar Haren - 1 - Sex Verhalen

Trein Naar Haren - 1

... uit het raam staren. Verlegen keek ze naar haar handen welke ze op haar schoot had liggen. Haar rechterhand kwam weer omhoog en schoof wederom haar haren opzij, haar ogen een blik gunnend mijn kant op.Haar aandacht had ik, maar ik besloot het niet te ongemakkelijk te laten worden. Ik keek weer naar beneden naar mijn boek, waar ik de letter echter niet meer als woorden kon lezen. De concentratie was weg, de gedachten bij haar, wie ze was, hoe oud ze was, of ze interesse had?? Na verloop van tijd haalde zij haar laptop uit haar tas en klapte het tafeltje uit de stoel voor haar naar beneden. Na het opstarten opende ze een bestand “reflectieverslag” stond er. Het was aan haar te merken dat ze er geen zin in had, maar desondanks begon ze met typen. Van binnen lachte ik even, denkend aan de vele uren die ik wel niet had besteed aan reflectieverslagen tijdens mijn vorige opleiding. Ik voelde medelijden met haar, wetende hoe saai het is om zo’n reflectieverslag te schrijven.Op het scherm stonden enkele punten in een groot lettertype, meer dan zes zullen het er niet geweest zijn. Ze begon te typen, maar verder dan het eerste punt kwam ze niet. Ze frommelde even aan haar oordopjes. “hallo?” zei ze zacht. Ze werd gebeld. Haar stem klonk lief, verlegen, ondanks dat ze met een goede bekende leek te bellen. Waar het over ging ontging me op dat moment, al leek het over school te gaan. “ik zit in de trein” zei ze, enkele zinnen later was het gesprek voorbij. Haar vingers tikten weer op ...

... het toetsenbord, aandachtig gevolgd door mijn ogen. Pas toen ze weer even mijn kant op keek, keek ik weg om uit mijn boek te lezen. De minuten vlogen voorbij, al deden de pagina’s dat niet. Eenmaal de moed opgegeven zag ik links van mij een scherm met een vol getypt A4’tje.Met nul concentratie over sloeg ik het boek dicht en boog weer voorover om het boek weer terug in mijn tas te stoppen. Weer overeind keek ik weer langs haar uit het raam. Te zien was hoe ze het bestand opsloeg en na enkele minuten ook een einde maakte aan haar ‘goed bezig zijn’-moment. Ze klapte haar laptop dicht en, na het tafeltje omhoog te hebben geduwd, ruimde ze deze weer op in haar tas. Ze ging verzitten en leunde ietwat scheef in de stoel om uit het raam te staren. Met haar voeten in een relaxte houding over elkaar heen, leunend op de verhoging langs de rand van de coupe, staarde ze waarschijnlijk met een voldaan gevoel uit het raam. De weilanden schoten voorbij in de tijdsduur dat wij naar buiten staarden. Het duurde dan ook niet lang meer voor we een van de laatste stations naderden.Halverwege het traject tussen Assen en Haren pakte ze haar tas en nam ze haar OV-kaart in haar hand. “Moet je er zo uit?” vroeg ik haar om het ijs te breken. Met een glimlach reageerde ze “ja, klopt!” alsof ze blij was dat ik het vroeg. Ze zette haar tas weer tussen haar benen en zuchtte.“Heb je een lange reis gehad?” vroeg ik zonder er over na te denken.Wederom keek ze me glimlachend aan. “Ja zeg dat wel” begon ze. ...