Voetjes op de grond (13) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (13)

... moment dat ik me naar haar toedraaide, voelde ik een extreme vochtigheid onder mijn blote billen. “Suzanne,” vroeg ik aarzelend, “heb… heb jij in bed geplast?” “Nee, schat. Ik denk dat mijn vlie… Auw!” Ze rolde op haar rug en legde haar handen op haar buik. Toen ze daarop aan een reeks ritmische, puffende ademstootjes begon, begreep ik het. “Een wee?” vroeg ik met een stem vol medeleven. Suzanne knikte alleen maar, terwijl ze driftig verder bleef puffen. Even later leek de pijn toch weg te trekken en hield ze op. “Dat kan toch niet, Suzanne. Dat is twee weken te vroeg.” “Toch is het zo,” zei ze met een glimlach. “De baby wil eruit. Ik denk dat we ons kindje wat ongeduldig hebben gemaakt met al die lekkere seks van de voorbije dagen.” Ergens begreep ik wel dat ze die laatste toevoeging grappig bedoelde, maar ik kon er op dat moment niet echt om lachen. Daarvoor was ik veel te gespannen. Ik rolde van het bed af en wilde van alles tegelijk gaan doen, tot het plots tot me doordrong dat ik niet eens wist waarmee te beginnen. “Wat nu?” vroeg ik nerveus. “Wat moet ik doen?” “Rustig maar, lieverd,” zei ze, lachend om mijn onrust. “Volgens mij ben ik het die gaat bevallen hoor. Wat jij in de eerste plaats moet doen is kalm blijven. Als je wat praktische dingetjes ...

... voor me zou willen doen, dan ben ik al lang blij.” De zelfzekerheid waarmee ze me de volgende minuten aanstuurde maakte me rustiger en met de aanwijzingen die ze me gaf, lukte het me om eerst een taxi te bellen en daarna de kraamkliniek te verwittigen dat we eraan kwamen. Vervolgens zette ik haar vooraf gevulde kraamkoffer klaar in de hal, waarna ik haar uit bed hielp zodat ik haar en mezelf bij de lavabo in de badkamer wat kon opfrissen. Suzanne wilde niets anders aan dan een schoon slipje en haar kamerjas. Zelf hees ik me in de eerste de beste rok en bloes die ik tegenkwam, waarbij ik me voor een keer eens geen zorgen maakte of de combinatie van groen met paars wel kon. Zodra we in de woonkamer kwamen, was de taxi er al… gelukkig. We waren de straat nog niet uit toen Suzanne al een nieuwe wee kreeg. Deze keer legde ook ik mijn hand op haar buik en voor wat het waard was pufte ik met haar mee. “Gaat het, mevrouwtje?” vroeg de taxichauffeur. “Rijden man!” siste ik hem toe. “En een beetje vlug, alsjeblieft! Ons kindje komt eraan.” In de binnenspiegel kon ik de diepe frons zien die op zijn voorhoofd verscheen. Twee vrouwen met een baby op komst… De man dacht er duidelijk het zijne van, maar gelukkig trapte hij het gaspedaal toch maar wat dieper in. Wordt vervolgd