Een relationele Rollercoaster 2 - In zijn voetstappen - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 2 - In zijn voetstappen

... brede jukbeenderen en een te kleine mond. Haar lichaam word gesierd door te kleine tieten en te brede heupen. Bovendien is haar kledingstijl te oubollig en ontsieren lustdovende pantykousjes haar bolle kuiten. Maar toch. Vandaag liet het totaalplaatje mijn hart toch iets sneller kloppen. Al tijdens onze eerste fietstocht, na het bezoek van Eefje, had ik aan Dries en Tineke gevraagd of zij serieus geïnteresseerd zijn in het herhalen van de bergtocht die ik afgelopen jaar met mijn bergkameraden heb gedaan. Beiden zijn gelijk enthousiast een enthousiasme dat later, nadat ik foto's heb getoond alleen nog maar toeneemt. "Vind jij het niet erg om alleen mee te gaan?" Zowel Dries als Tineke weten dat Mieke nooit en te nimmer zou deelnemen aan een bergtocht. De hele dag afzien om vervolgens de nacht door te brengen in een Spartaans ingerichte kamer, waarbij het sanitair gedeeld moet worden met de overige bezoekers van de hut, is niet bepaald Mieke's idee van ontspanning en vakantie. "Daar wou ik het juist met jullie over hebben. Eefje, de vrouw van Wouter, heeft me gevraagd om haar eens mee te nemen op een bergtocht." "Wouter? Je overleden bergmaat?" Ik knik. "Ja Dries; zij heeft de uitdrukkelijke wens om eens in zijn voetstappen te treden. Ze wil zelf ervaren wat het was dat maakte, dat hij haar thuis achterliet." "Leuk toch? Wat vind jij Tineke? Dan heb jij ook wat aanspraak." "Èh ja, misschien wel. Maar wat als het niet klikt tussen ons." "Waarom zou het niet klikken? Ze is de ...

... vrouw van een vriend van John." Ik zie dat Tineke nog steeds twijfelt. "Wat zouden jullie ervan vinden als ik een kennismakingswandeling organiseer? Ik zal dan aan Mieke vragen om aansluitend een lekkere maaltijd te verzorgen." Dries reageert meteen enthousiast. Ondanks dat ze instemt voel ik bij Tineke nog reserves. "Weet je wat? Dan gaan we naar de Ardennen en lopen met gevulde rugzakken. Dan hebben we gelijk een goeie training. Ik stippel wel een route uit. Zaterdag over 2 weken, wat dunkt jullie?" "Is goed Dries. Ik bel straks met Eefje of zij dan ook kan. Ik laat het jullie dan gelijk weten." "Zo kun je echt niet mee Eefje!" Ze kijkt me teleurgesteld aan. "Maar waarom niet John? Je zei toch. Goede wandelschoenen en een gevulde rugzak." Ik wijs naar haar voeten. Dat zijn geen wandelschoenen, dat zijn afgetrapte hoge gympen. En jou rugzak, die past niet. Dat gaat wringen, daar loop je geen dag mee zonder dat het pijn gaat doen." "Eefje, welke maat heb jij in je schoenen?" "Èh tussen 38 en 39, waarom Mieke?" "Meekomen!" De vrouwen verdwijnen naar boven, ik kijk op mijn horloge. Half acht. Over een half uur zullen Dries en Tineke hier zijn. Ik roep naar boven. "Koffie dames?" "Ja lekker John." Nog geen tien minuten later hoor ik gestommel op de trap. "Zo beter meneer de gids?" Ik draai me om. Eefje heeft een kleine metamorfose ondergaan. Haar gympen hebben plaats gemaakt voor een stevige wandelschoen die ik vaag herken als de schoenen die we jaren geleden voor Mieke hebben ...