Een relationele Rollercoaster 2 - In zijn voetstappen - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 2 - In zijn voetstappen

... opmerking haalt me uit mijn overpeinzingen. "`Èh wat?" "Ik zei, 'Ik had wel eens in zijn voetstappen willen treden.'Ik had willen meegaan en zien, ruiken en ervaren waarom Wouter mij elk jaar weer voor een dikke week alleen achterliet." Ik kijk haar aan en ze begint te lachen. "Ja mag je mond wel weer dichtmaken John. Je hebt me goed gehoord. Zou het zo verschrikkelijk zijn om een vrouw mee te nemen bij je mannendingetje?" "Èh nee zeker niet. Voor mij is het nooit een echt mannendingetje, zoals jij het noemt, geweest. Dat was het wel voor Ernst en Melle… Doe je nog een bakkie?" Ze knikt. "Ja,lekker." Vanuit mijn open keuken zie ik dat zij met haar ogen volgt. "Hoe gaat het nu eigenlijk echt met je Eef?" Ik zie hoe ze even nadenkt. "Het klopt wat je mensen wel eens hoort zeggen. 'Ik denk nog elke dag aan hem!' Maar de pijn, die wordt minder en maakt, althans bij mij, plaats voor een gevoel van dankbaarheid voor de mooie tijd die we samen hebben gehad..." Het is juist daarom dat ik ook dat ene, voor mij onbekende genot van Wouter, zo'n bergtocht met echte vrienden, ook wel eens had willen ervaren." "Misschien kan dat toch wel!" terwijl ik met de gevulde mokken naar haar toe loop kijkt ze me nieuwsgierig aan. "Ik speel al een tijdje met de gedachte om onze laatste tocht, samen met Dries en Tineke, nog eens dunnetjes over te doen." "Dries en Tineke? Dat zijn toch goede vrienden van jullie?" "Hele goede! We zijn al vaker met z'n viertjes op vakantie geweest." Ik zie hoe ze ...

... nadenkt en even later met haar hoofd schudt. "Nee, dat liever niet. Op pad met twee bevriende koppels. Dat zou voelen als het vijfde wiel aan de wagen." "Ik denk het niet. Mieke en bergtochten dat is namelijk een contradictio in terminus." Ze kijkt me vragend aan. "Een innerlijke tegenspraak! Mieke is wars en van sport en zware fysieke inspanning." "Maar èh, zou ze het wel goed vinden als jij met mij, een andere vrouw, een week door de bergen zou trekken?" Ik knik en drink van mijn koffie. Ik heb mijn bergvrienden nooit verteld dat Mieke's afkeer van lichamelijke inspanning niet stopt bij sport. Dat zelfs bij het bedrijven van de liefdessport haar afkeer alomtegenwoordig is. "Maar is ze dan niet Jaloers?" Ik schudt mijn hoofd en neem nog een slok. "Nee, zij gunt mij dat plezier. Ze beseft dat als zij mij, bij wijze van spreken,thuis zou vastbinden dit contraproductief zou zijn… Bovendien, jij liet Wouter toch ook gaan." "Jazeker, jullie waren mannen onder elkaar. Maar als er ook vrouwen bij zouden zijn geweest had ik daar nooit mee ingestemd." "Neen, in dat geval was jezelf mee gegaan." Ze lacht. "Als je dat maar weet!" Nadat we hebben afgesproken dat ik Dries en Tineke zal polsen voor een gezamenlijk bergavontuur neem ze afscheid. Ik kijk haar achterna terwijl ze wegfietst. Eigenlijk heb ik in haar nooit de vrouw gezien. Jazeker, zij was de echtgenote van mijn bergmaat Wouter en zij was lief en aardig. Maar als vrouw? Alles aan haar is net iets TE… Te borstelige wenkbrauwen, te ...