Tekenen Naar Naakt Model - Sex Verhalen

Tekenen Naar Naakt Model

... zeggen die ik hen nooit had horen zeggen. Ze joegen elkaar op met de obscene woorden die Mimi vernederden. Ze leek niet meer dan een stuk vlees in hun handen. Ze braken dat mooie lichaam waar ik zoveel nachten van had gedroomd in stukken. Ze namen haar in alle mogelijke posities. Meer dan ik op mijn leeftijd toen had kunnen bedenken! Het trok als een film aan mij voorbij. Dan lag Nico op haar te stoten, dan Lennard. Ik zag hun blote konten tussen haar slanke gracieuze benen op en neer beuken. Vlees kletste op vlees. Het wond me op en stootte me tegelijk af! Dan staken ze beiden hun pikken in haar mond. Milena braakte en speeksel liep uit haar mond op haar tieten. Dan namen ze haar om beurten op z’n hondjes. Ik zag haar tieten en haar haren wild heen en weer slaan. Tieten die in mijn dromen het zachtste waren dat er op deze aarde te vinden was. Haren waarvan ik vond dat ze op zijde leken. Alles liep voor mijn ogen door elkaar. Op een bepaald ogenblik leek het dat Milena haar hand naar me uitstak… Ik wilde reageren. ik wilde dit stoppen. Gebeurde dit echt? Fantaseerde ik dit? Dit liep fout. Maar ik had geen kracht. Of wilde ik niks doen? Wilde ik het allemaal zien? Het leek alsof ik niet meer kon ademen! Ik had het gevoel dat ik moest overgeven. Ik stormde het klaslokaal uit. Ik dacht dat ik mijn naam nog hoorde roepen...Ik liep naar de fietsenstalling. Er stond een stevige bries. De buitenlucht deed me goed. Ik kon weer ademhalen en kalmeerde wat. Ik probeerde te begrijpen wat ...

... er gebeurd was, wat er nog aan het gebeuren was. Ik durfde niet meer naar binnen. Ik was volledig ontnuchterd. En met de ontnuchtering kwamen de gevoelens van schaamte en schuld. Ik bleef wachten. Eerst kwamen Lennard en Nico naar buiten. Verward. Zwijgend. Ze liepen ieder een andere richting uit zonder afscheid te nemen. Bijna een uur later zag ik Milena vanuit het schoolgebouw naar haar auto wandelen. Al leek het meer op strompelen. Ze kon zich nauwelijks recht houden op haar hoge hakken die ze anders met zoveel elegantie droeg. Aan haar linkerschouder bengelde de grote leren tas waarin ze haar tekengerief met zich meedroeg. Haar waardevolste bezit leek nu een zware last die ze voortsleepte. Ze had haar lange jas niet dichtgeknoopt. Dat wat haar had moeten beschermen tegen de kou slingerde in de kille wind als een onverschillig stuk stof om haar lichaam. Haar haar hing los en ongekamd rond haar hoofd. Ze had geen moeite gedaan om zich te fatsoeneren. Ze haastte zich naar de wagen. Toen ze achter het stuur zat, sloeg ze haar beide handen voor haar ogen. Haar hoofd viel op het stuur. Ik zag hoe haar schouders minutenlang op en neer gingen. Dan richtte ze zich plots op en vertrok met gierende banden…Ik sloot me op in mijn kamer. Ik had geen idee hoe ik me moest voelen. Ik voelde me uitgeput. Radeloos. Angstig. Om mijn lot. Om het hare. Wat had haar bezield? Wat was er in haar losgebarsten en wat had ze bij ons losgemaakt? Had ik iets moeten doen? Had ik haar kunnen helpen? De ...