Tekenen Naar Naakt Model - Sex Verhalen

Tekenen Naar Naakt Model

Tekenen naar levend modelWe noemden haar ‘Mimi’. Mimi. In werkelijkheid heette ze Milena. Maar onder elkaar hadden we het steeds knipogend en half spottend over ‘Mimi’. Ik had toen slechts een vaag vermoeden van de afgrond tussen die twee namen: Milena en Mimi. Nu ik alles beter begrijp, is dat vage vermoeden een ongemakkelijk gevoel van schuld en schaamte geworden. Milena. Mi-le-na. Drie lettergrepen die als een zoete melodie in mijn oren klinken. Mi-le-na. Mi-le-na. Ik proef die naam. Een smaak om nooit te vergeten. Een zoetheid de ik sindsdien nooit meer heb geproefd. Sommige smaken zijn uniek en alles wat erop wil lijken maakt zichzelf belachelijk. Geen enkele mengeling van smaken zal ooit in de buurt komen van wat ik proef als ik die drie lettergrepen over mijn tong laat glijden. Mi-le-na. Maar Mimi… Mi-mi is een naam die naar een bitterheid en schaamte smaakt …Wij, dat waren twaalf zeventienjarige laatstejaarsstudenten van het Sint-J. college te G. Milena was onze lerares technisch tekenen. Ze was de mooiste, de elegantste en de extravagantste vrouw die ik ooit gezien had. En ook nu zou ze nog een overweldigende indruk op me maken. Vrouwelijke elegantie en schoonheid hebben iets dat tijd en modes overstijgt. Milena oversteeg in mijn ogen alles. Dat jaar was ze een obsessie voor mij. Mijn fantasie en mijn verlangen als adolescent hebben de vorm van haar lichaam. Zij heeft mee bepaald wat een vrouw voor mij is. Mijn stemmingen waren dat jaar afhankelijk van haar gedrag. ...

... Een glimlach opende de poorten van het paradijs. Een onverschillige blik wierp me in de koudste kerkers van mijn puberale eenzaamheid. Milena was dat jaar mijn alfa en mijn omega.Ze had lichtbruine lange haren die ze in een staart op haar rug losjes samengebonden hield. Soms maakte een haarlok zich los uit de staart en viel langs haar gezicht naar beneden als een dunne gouden waterval. Haar ogen waren zwart als kool. Mysterieus, maar altijd zacht en vriendelijk. Ze was slank en haar figuur was volmaakt. Ze kleedde zich op een bestudeerde manier slordig. Ze droeg te ruime hemden en bloezen, broeken met felle kleuren, kralen rond haar hals en een bril met grote ronde glazen. Over haar schouder hing een grote leren tas met haar tekenblok en haar tekengerief. Ik denk niet dat ik haar ooit zonder die tas heb gezien. In de zomer had ze een beige breedgerande hoed op, die haar deed lijken op een filmster uit de jaren zestig. Of op een hippie. Maar te perfect. Nu bedenk ik me vaak dat ze nooit een echte hippie was geweest. Dat ze dat misschien wel had willen zijn, maar als jong meisje niet mocht en dat ze daarom later een geïdealiseerde versie van de hippie voor zichzelf had ontworpen. Maar dat zijn gedachten en analyses van veel later. Toen was ik alleen maar overdonderd.Dat jaar was de hele donderdagnamiddag van haar. Drie uren lang technisch tekenen. Haar lessen waren weinig gestructureerd. Als kind van de sixties hield ze niet van hiërarchie en discipline. Ze had ‘open gesprekken’ ...