De stagiair (deel 1) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 1)

... haar heb afgetrokken. Wie weet wat er nog meer in het vat zit, bedenk ik me, want leeftijdsgenoten zien me over het algemeen niet staan, ondanks dat ik zeker niet de lelijkste ben, maar mijn verlegenheid is nu eenmaal een drempel. Annet legt een schema voor me, waar duidelijk op staat, op welke afdeling ik werkzaam ben en op welke dagen. Het schema rouleert inderdaad, dus geen dag is hetzelfde en geen week is hetzelfde. Mevrouw Klinkers wil dus echt iets meten, zo lijkt het althans. In het schema ben ik om de andere dag een uur ingedeeld bij de directrice zelf, gedurende 1 uur, dus ook haar zal ik de komende weken veelvuldig te zien krijgen ém stiekem hoop ik dat ik meer van haar te zien krijg. Annet werpt me vervolgens een mapje toe, met de mededeling “je hebt twee uur om je in te lezen, waarna ik je naar de afdeling bedrijfskleding dien te brengen”, dus ik neem het mapje van tafel en begin te lezen. De informatie betreft de historie van het bedrijf, de visie die men heeft inzake de bedrijfsvoering en een uitgebreide samenvatting van de afdelingen, hun werkzaamheden, alsmede de bijbehorende taakomschrijvingen van de medewerkers die er werken. De informatie geeft me veel inzicht over het bedrijf, maar er vallen twee zaken enorm op. Als eerste is het volledige document op de vrouwelijke medewerkster toegeschreven en ten tweede is laat het document niets aan twijfel over, anders gezegd” alles ligt vast in duidelijke richtlijnen, zonder dat het dwingend wordt, want het vraagt ...

... om discipline, in plaats van dat het afdwingt. Anders gezegd: volg de richtlijnen en je zal jouw werk ruim op tijd af hebben, waarbij de volledige dienst wordt uitbetaald. Ik ben verbaasd over deze werkwijze en stel Annet er voorzichtig enkele vragen over, maar deze verzekerd me dat het ook echt uitgevoerd wordt, want dit is immers waarom de medewerksters hard en secuur werken, want zo zijn ze eerder klaar en krijgen ze toch het volle pond betaald. Een signaal van Annet’s computer maakt haar duidelijk, dat het tijd is om mij richting de afdeling bedrijfskleding te brengen, dus ze nodigt me uit haar te volgen, door enkele gangen richting de ruimte, waar ik wordt voorgesteld aan de bloedmooie dame, die mijn maten opgemeten heeft, eerder die dag. “Ik laat je over aan Belinda” zegt Annet, als ze me in de ruimte heeft afgezet, waarna ze de deur van het atelier, achter me sluit. De ruimte is bijna klinisch te noemen, want er staat een grote metalen tafel, dat dienst doet als snijtafel, annex kniptafel, met ernaast een industriële naaimachine. Verder is er een lange kastenwand, waarachter ongetwijfeld de kostuums en hemden zijn opgeborgen, maar het vreemde is dat er geen Belinda te bekennen is. Binnen een minuut hoor ik echter gerommel aan de deur, waar ik zojuist door naar binnen ben geloodst, waarna een grijnzende Belinda de ruimte betreedt, met in haar hand een herenkostuum, dat ongetwijfeld voor mij bedoeld zal zijn, gezien de smalle, lange maatgeving ervan. “Sorry, dat ik je heb ...