De stagiair (deel 1) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 1)

... uit mijn pik, terwijl ik geen kik geef, maar me wel ontzettend opgelucht voel, over deze ontlading. Mijn opluchting maakt echter binnen enkele tellen plaats voor een gevoel van schaamte, die zijn weerga niet kent, want mijn hoofd was al rood, maar hij wordt nog roder, als mevrouw Klinkers plaats neemt in haar stoel, vliegensvlug haar hemd dicht knoopt en op de knop van de intercom drukt, met de mededeling “tafelblad schoonmaken alsjeblieft”. Zonder een mogelijkheid tot het schoonmaken van mijn krimpende pik, berg ik hem op en begin mijn broek te sluiten, als er op de deur wordt geklopt. Mevrouw Klinkers kijkt verveeld mijn kant op en wacht ongeduldig tot ik gefatsoeneerd ben, alvorens ze me gebied te gaan zitten, waarna ze de deur opent met het knopje onder haar bureau. Annet komt de ruimte binnen gelopen met een doek en een flesje schoonmaakmiddel, groet mevrouw Klinkers en begint het zaad van het bureau weg te poetsen. “Annet instrueert je wel verder” zegt mevrouw Klinkers vervolgens, zodat ik haar het kantoor uit volg. Annet gaat me voor naar haar kantoor, dat vele malen kleiner is dan dat van mevrouw Klinkers. Het doekje werpt ze achteloos in de prullenbak, waarna ze plaats neemt achter haar bescheiden bureau, om mij uit te nodigen tegenover haar plaats te nemen. “Dat had ik niet gedacht” zegt ze verwonderd. “Wat niet?” vraag ik nog steeds beschaamd. “Dat je in het eerste uur bij mevrouw Klinkers al zou toegeven aan haar grillen” antwoord ze, wijzend naar het flesje ...

... schoonmaakmiddel, dat ze op haar bureau geplaatst heeft. Mijn verlegenheid maakt weer plaats voor intense schaamte, dus ik krimp ineen en kijk, met een rood hoofd, richting de vloer. “Het gerucht doet de ronde dat mevrouw Klinkers bewust gevraagd heeft voor een mannelijke stagiair” zegt Annet “omdat ze het effect wil bekijken op de seksualiteit van het personeel”. Verwonderd kijk ik haar aan, want ik vraag me oprecht af, wat mijn rol daar dan in zou moeten zijn, doch het antwoord volgt nog voordat ik de vraag kan stellen, want Annet vervolgt “het personeel is, zoals je ongetwijfeld gezien hebt, volledig samengesteld uit dames. Deze dames hebben enkele overeenkomsten, want ze zijn vrijwel allemaal vrijgezel en tussen de veertig en vijftig jaar, op een enkeling na”. Plots begint Annet over iets anders, zo lijkt het, want ze zegt “kijk Jonas, we hebben vijf afdelingen, waarop jij gaat werken. Elke dag op een andere afdeling. Het gerucht gaat dus, dat mevrouw Klinkers wil meten welke invloed jouw aanwezigheid heeft op de afdelingen, qua productiviteit, prestaties, sfeer enzovoorts”. Ik probeer mijn slungelige lichaam nog kleiner te maken, want ik vouw mijn handen ineen, klem ze tussen mijn bovenbenen en kijk naar mijn schoenen, terwijl ik overdenk wat ik moet doen. De meeste dames hier zouden door kunnen gaan voor mijn moeder, qua leeftijd dan, maar ergens intrigeert de situatie me ook, want nooit eerder heb ik te maken gehad met een vrouw die zo dominant was, dat ik me zo maar voor ...