Roos, de psychologe (deel 2 Toewijding) - Sex Verhalen

Roos, de psychologe (deel 2 Toewijding)

... dus ik haal mijn schouders op, in een poging duidelijk te maken dat ik geen idee heb waar ze het over heeft, maar ook dit mislukt, want ze zegt “je hoeft geen andere opzet te veinzen, ik heb je echt wel door. En als antwoord op je vraag: nee, ik zie je niet als mijn verloren zoon, en ja ik heb wel een bepaalde verzorgende en opvoedende behoefte. Maar deze zijn bij mij gecombineerd met lustgevoelens en toewijding”. “Dank u wel voor uw eerlijkheid, mevrouw Roos” zeg ik tot mijn eigen verbazing veel te hard, waardoor de mensen aan het tafeltje achter ons het horen en Roos en mij verbaasd aanstaren, omdat ze nu pas doorhebben dat zij en ik een stel zijn. Roos lacht het weg en lijkt zich er compleet relaxed onder te voelen, waar mijn hoofd rood kleurt. Het valt haar op, dus ze fluistert “schaam je je voor me?” “Integendeel, ik ben er trots op de uwe te mogen zijn, mevrouw Roos” fluister ik terug. Mijn woorden lijken haar te inspireren tot iets, want ze vraagt direct om de rekening, kijkt mij aan en zegt “zodra ik betaald heb, sta je op en biedt je mij je arm aan. Je volgt mijn leiding, dus je loopt niet weg, maar doet dit pas als ik je meeneem, okay?” De toon waarop ze de woorden uitspreekt is samenzweerderig, waardoor ik vermoed, dat ze iets duidelijk wenst te maken, dus ik knik bevestigend. Zodra Roos betaald heeft, sta ik op en loop om de tafel heen haar kant op. Galant houd ik haar mijn arm voor om haar uit haar stoel te helpen, maar in plaats van haar arm in de mijne te ...

... haken, trekt ze zich er snel aan op en legt haar hand op mijn rug. Te hard om alleen voor mij bedoeld te zijn, vraagt ze “klaar om te gaan knul”. “Ja mevrouw Roos” zeg ik zacht. “Pardon, ik hoor je niet” zegt Roos, om mij aan te sporen mijn woorden harder uit te spreken. “Ik ben klaar om te gaan, mevrouw Roos” zeg ik iets harder, maar toch nog op gedempte toon, zodat niet het hele restaurant het gehoord heeft, maar wel de mensen aan het tafeltje achter ons, die verwoede pogingen doen, om alles mee te krijgen wat wij zeggen. De hand die Roos op mijn rug heeft gelegd, zakt langzaam naar beneden en grijpt stevig mijn kont beet. Ze houdt de hand enkele seconden stevig op zijn plek en duwt me dan aan mijn kont naar voren, zodat ik als vanzelf begin te lopen. “Lekker he, zo’n jong ding” hoor ik Roos nog achter me zeggen, tegen de mensen aan het tafeltje achter ons, waarna ze me snel volgt. “Bekrompen lui” zegt Roos als we gearmd richting haar huis wandelen. “Inderdaad” antwoord ik. Het kan de wijn zijn geweest, of de opwinding die zich van haar meester heeft gemaakt, maar zodra we bij Roos thuis arriveren, gaat ze voorbij aan haar eigen woorden die duiden op haar eerder gedane uitspraken van het rustig aan doen en niet direct met elkaar het bed induiken, hoewel ik besef dat ook dit een test geweest kan zijn. Zodra ze de deur achter ons dicht gooit, pakt ze me bij de kraag van mijn jas en trekt me tegen zich aan, waarbij ze me met waterige, verlangende ogen aanstaart. “Ik wil je” zegt ...