Roos, de psychologe (deel 2 Toewijding) - Sex Verhalen

Roos, de psychologe (deel 2 Toewijding)

... verwacht zij volledige toewijding, die ze overigens verder uitgelegd heeft. Ik krijg wel tijd voor mezelf en mag mijn eigen dingen doen, maar zij is leidend. Ik bel kort mijn pa op om zijn advies te vragen, wat mijn beslissing lijkt te vergemakkelijken, want ondanks dat ik hem niet van de hoed en de rand vertel laat hij mij weten vooral mijn gevoel en mijn hart te volgen, waarbij hij me uitlegt dat indien het fout loopt, ik slechts een ervaring rijker ben, dus wat heb ik te verliezen. Ook vertel ik hem dat de dame in kwestie wat ouder is, wat hem totaal niet lijkt te verrassen of invloed heeft op zijn advies: “gewoon doen, Tom, leer nu godverdomme eens om te genieten” zijn de letterlijke woorden van de goede man. Mijn beslissing is gemaakt: ik doe het. Een uur lang pak ik alles in wat ik denk nodig te hebben, dus met al mijn kleding en persoonlijke spullen rijd ik met mijn volgepakte auto, op weg naar Roos. Achteruit rijd ik de oprit op, na mijn aankomst en zodra ik uit stap, staat ze al op de oprit. Ze omhelst me innig, zij het niet seksueel getint, waarbij ze me in mijn oor fluistert “welkom thuis, jongen”. Haar woorden bevreemden me, maar geven me wel een welkom gevoel. Samen pakken we de auto uit en ruimen we mijn spullen op. Ze heeft een lege slaapkamer met een redelijk lege kast, waar al mijn kleding in mag en ook de rest van mijn persoonlijke spullen, krijgen een passende plaats. Roos respecteert zelfs dat ik enkele foto’s heb meegebracht en zet deze keurig in de ...

... woonkamer, omdat ze ongetwijfeld begrijpt dat deze voor mij een emotionele waarde hebben. Als alles is opgeruimd vraagt ze “heb je al gegeten?” “Nee, mevrouw Roos” antwoord ik, waarna ze besluit dat we gaan uiteten. Lopend gaan we richting de dorpskern, waar Roos bekend is, want ze wordt regelmatig begroet en leidt mij een restaurant in, waar we heerlijk eten en een wijntje nuttigen. Gedurende de tijd dat we eten hebben we een normaal en gelijkwaardig gesprek, waarbij ik poog te vermijden dat ik haar dien aan te spreken met mevrouw Roos, aangezien ik dit redelijk gênant vind om in het openbaar te doen. Wel spreek ik haar keurig met u aan, maar als we na het eten zitten na te tafelen met een wijntje, besluit ik de knuppel in het hoenderhok te werpen, want ik vraag “heeft u kinderen?” In eerste instantie verschijnt er een minzaam lachje op haar gezicht, waaruit ik opmaak dat ze de vraag wel verwacht had, dus ze is bereid hem te beantwoorden, maar ze neemt zich er wel de tijd voor, want ze nipt eerst enkele malen van haar wijn, voordat ze zegt “ik heb nooit een langdurige relatie gehad, dus van kinderen is het nooit gekomen”. Haar openheid verheugt me, dus ik ben brutaal genoeg om door te vragen, zij het op een voorzichtige manier, want ik vraag “had u dan wel graag kinderen gewenst?” “Nee, dat niet” zegt ze “maar waar jij naar op zoek bent, zal ik maar gewoon beantwoorden, voordat jij meent de psycholoog uit te moeten hangen”. Ik schrik vanwege het feit dat ze mijn opzet doorziet, ...