De Tweeling - 1 - Sex Verhalen

De Tweeling - 1

... haar extra aantrekkelijk. Terwijl ze bezig is heeft ze het puntje van haar tong tussen haar lippen. Leuk is dat. Dan krijgt hij een pijnscheut omdat ze het verband van de wond lostrekt. “Au!” en de verpleegster kijkt naar hem op. “Even doorbijten meneer, de dokter moet u toch helpen zo direct en dat kan niet met dat verband er omheen.” De wond bloed nu weer iets en met een gaasje en wat vloeistof begint ze zijn hand schoon te maken. Dan pakt ze een ander flesje. “Even tanden op elkaar” zegt ze en veegt twee likken jodiumtinctuur over de wond. Tom verbijt zich en houdt zich groot. “Goed zo, ziet u, het is niet zo erg” zegt ze met een vriendelijk gezicht. “Hoe heet u?” “Je mag ook jij zeggen, ik ben Tom, Tom Speerman.” “Ik heet Janet.” Op dat moment komt de dokter aangelopen en die kijkt. “Zo is het goed zuster. Dat moet gehecht worden, die wond is te diep. Ik ga u een verdoving geven meneer en dan hechten, ik denk vier steken. Gebruikt u medicijnen of bent u ergens allergisch voor?” “Nee dokter” antwoordt Tom. Janet heeft inmiddels een injectienaald klaargemaakt en duwt hem in het flesje met verdovingsmiddel. Tom ziet hoe ze alles geconcentreerd doet en weer met het puntje van haar tong tussen haar lippen. Hij kan een glimlach niet onderdrukken. “10?” vraagt ze aan de dokter. “Ja, dat is genoeg” antwoordt hij en ze vult het spuitje. Tom moet op zijn tanden bijten als de naald in zijn vlees verdwijnt maar de tweede prik voelt hij al niet meer. Janet is ondertussen bezig de ...

... naald en het hechtdraad ineen te rijgen en dan komt ze aan de andere kant staan. “Ik hou je arm en je hand vast Tom, want je mag niet bewegen.” Tom knikt. Janet legt een hand over zijn pols en houdt die stevig vast. Voor zo’n tenger meisje heeft ze veel kracht in haar hand merkt hij. Met haar andere hand pakt ze de vier vingers. “Iets zo draaien zuster …… ja zo is het goed, houden zo” en de arts begint te hechten. Vier knoopjes komen erin. Hij is klaar voordat Tom er erg in heeft, ook omdat hij meer op Janet let. Tussendoor ziet hij haar ogen een keer naar hem flitsen en ze kijken elkaar een fractie van een seconde recht in de ogen. “Dat is het meneer. De eerste vier dagen niet nat laten worden, eventueel douchen met een plastic zak eromheen en over veertien dagen terugkomen om de hechtingen te laten verwijderen. Zuster, verbinden met een steriel gaasje en verband, dan mag meneer naar huis.” Tom geeft de dokter een hand en die beent weg. “Zo, dat viel wel mee, of niet?” zegt Janet met een vriendelijk gezicht, “zo’n grote vent piept toch niet zo snel.” Tom glimlacht, “jij voelt het niet.” “Kom, kom, er zijn ergere dingen.” Ze pakt een steriel gaasje uit de verpakking en legt die op de wond. Heel behendig rolt ze het verband eromheen. Aan het eind twee klemmetjes en Tom mag uit de stoel. Tom geeft haar een hand en bedankt haar. Hij loopt naar de uitgang. “Tom!” hoort hij achter zich en hij kijkt om. Janet loopt op hem toe. Hij ziet dat ze twijfelt. “Zie ik je nog eens?” vraagt ze ...