1. Spelen (inleiding)


    Datum: 6-4-2020, Categorieën: Extreem Auteur: Mirre, Bron: Opwindend

    ... direct mee te beginnen en loop met een glimlach terug naar de eetkamer.Gespeeld bezig met het beleggen van een broodje ben ik mij bewust van je afwachtende houding naar mij toe. Je peilt of ik in ben voor spanning, voor meer, of dat ik nog even tijd nodig heb. Ik laat je nog even in onzekerheid. Wanneer ik mijn broodje klaar heb, na meer nauwkeurigheid en tijd dan ik er ooit eerder aan besteedt heb, kijk ik je aan. Je blik vol focus op mij, mijn houding en reactie. Ik glimlach voor ik mijn ogen neersla en een hap van mijn broodje neem: ‘Ik ben altijd klaar voor jou.’De rest van de maaltijd vult zich met veelbetekenende blikken, dubbelzinnige opmerkingen en stijgende opwinding. Het is leuk en erg geil om zo samen toe te werken naar een speelsetting, een steeds heldere rolverdeling. Als je me, nadat we de tafel afgeruimd hebben, zegt koffie te gaan zetten voor ons en zelf naar de kamer loopt voel ik niet de behoefte te zeggen dat je dat heel goed zelf kunt. Ik neem, zelfs deze, opdracht gretig aan met de bijbehorende behoefte te willen voldoen aan jouw wensen. Een stemmetje in mijn hoofd zegt snerend dat ik me wel heel snel dienend opstel maar dat duw ik weg. Ik heb zin om in mijn rol te glijden en jou in de jouwe te laten groeien.Vanaf de bank kijk je rustig hoe ik de koffie voor je neerzet en merk je op dat ik inwendig twijfel ...
    ... of ik naast je zal gaan zitten. Eigenlijk wil ik me even opfrissen, met het vooruitzicht op een spannende avond, jij hebt voor het eten al gedoucht. Aan de andere kant is veilig bij je op de bank kruipen een erg verleidelijke gedachte. Ik loop een paar keer ogenschijnlijk nuttig heen en weer tussen de woonkamer en keuken maar je hebt me door. ‘Wat ben je onrustig, liefje? Kan ik je ergens mee helpen?’ Ik voel dat ik bloos. Het is volslagen idioot maar ik weet mij even geen houding te geven. Ik mompel iets over een oplader en loop weer naar de keuken. Opeens sta je achter me. Je trekt me tegen je aan, een arm om mijn middel en de ander om mijn schouders. Zo sta ik met mijn rug tegen je aangeklemd. Het gevoel van veiligheid overspoelt me en ik laat mijn hoofd achterover tegen je schouder zakken. Zacht kus je mijn wang, mijn hals en trek je me steviger tegen je aan. Ik sluit mijn ogen en zucht diep. Je hand omvat zacht maar overduidelijk mijn keel en je praat zacht in mijn oor: ‘Jij gaat nu eerst even douchen en iets moois aandoen. Dan kom je bij me op de bank zitten. Is dat duidelijk?’ Ondertussen blijf je mijn huid beroeren met je lippen, je grip blijft stevig en je hand streelt bezitterig mijn keel. Ik knik snel en vlij mijn hoofd tegen je aan. ‘Sorry? Zei je iets?’ Je hand om mijn keel sluit zich nu wat steviger. ‘Ja, meneer.’ 
«12»