Jelmer En Tom - 5 - Sex Verhalen

Jelmer En Tom - 5

... gebracht. Tom en Nora mochten in de ambulance meerijden naar het ziekenhuis. Herma kwam er achteraan met de oma van Jelmer in hun eigen auto.Het ambulancepersoneel reed hard met de brancard door de gangen van het ziekenhuis. Tom en Nora holden er achteraan, maar moesten buiten wachten toen de brancard door de deuren van de behandelkamer naar binnen reed. Ze gingen in de gang op een bankje zitten wachten. Er kwamen twee mannen aangehold die door de deur naar binnen gingen waar Jelmer naar binnen was gebracht. Zeker artsen of zo?Herma en oma kwamen er ook aangelopen en gingen bij Tom en Nora op de bank zitten. Tom huilde nog steeds en Nora troostte hem. Ze speculeerden met elkaar wat er nou precies aan de hand zou kunnen zijn, maar niemand wist het zeker, allergie, voedselvergiftiging? Het kon van alles zijn. Ondertussen kwam er verplegend personeel naar de behandelkamer, en bleef daar ook binnen.Tom had het niet meer, en was helemaal ontroostbaar. Hij stond op en begon voor de deur van Jelmer heen en weer te ijsberen, af en toe ff luisteren met een oor tegen de deur aan gedrukt of dat er soms iets te horen viel. ‘Tommie, kom nou zitten’, zei zijn moeder, ‘ze komen zo wel vertellen van hoe of wat’.Hij stond met de kruk in zijn hand en klopte tegen de deur, met zijn oor er tegenaan gedrukt. Hij hoorde niks, en klopte nog een keer. Hij keek es naar zijn moeder, ze wenkte hem, ‘kom toch zitten, we mogen zo meteen bij Jelmer’. Maar langzaam drukte Tom de deurklink naar beneden en ...

... deed de deur een klein stukje open.Hij zag mensen in witte jassen om het bed heen staan waar Jelmer in lag. Een vrouw keek de kant van Tom op en zag een knappe jongenskop om de hoek van de deur met een paar vragende grote betraande ogen. Ze keek even met een glimlach naar hem en wenkte hem toen. Vertwijfeld kwam Tom naar binnen, ‘kom maar, kom maar hoor’ zei ze vriendelijk tegen hem. Tom keek haar vragend aan, en naar Jelmer die daar plat op bed lag in ziekenhuistenue, aan de beademing, een infuus en allemaal slangen en piepende apparaten. Zijn lieve ogen zaten dicht, maar zijn ademhaling was gelukkig normaal. ‘Jij ben zeker z’n grote broer’, vroeg de vrouw. Ze was de arts.Met de mouwen van zijn jas veegde Tom de tranen van zijn gezicht en knikte. ‘Uuuh, ja’ zei hij, ik ben zijn grote broer. ‘Wat is er met hem aan de hand, komt het weer goed met hem?’ ‘Ja hoor’ zei ze, ‘goed van jullie dat er zo snel gehandeld is, anders had het probleem misschien wel iets groter geweest’. ‘De medicijnen hebben dit veroorzaakt, een allergische reactie door een stofje van zijn inhalator voor de astma die hebben niet goed gereageerd met een ander stofje in de medicijnen voor zijn schildklier. Een interactie noem je dat, en als je daar overgevoelig voor ben dan krijg je dit soort toestanden’. Tom knikte, hij begreep het. De anderen van het gezelschap kwamen ook voorzichtig naar binnen gelopen.De arts gaf iedereen een hand, ze stelde zich voor en legde uit dat Jelmer een prik had gekregen om de ...