Gin, mijn Geisha (deel 2) - Sex Verhalen

Gin, mijn Geisha (deel 2)

... cultuur niet gebruikelijk om over seks te spreken, doch ik heb de indruk dat jij dit wel graag wilt”. “Niet per se” antwoord ik, want haar wijze om mij te bevredigen wijkt af, van alles wat ik tot dan ervaren heb, ook al was de seks gedurende een bepaalde periode tijdens mijn huwelijk, zeker niet slecht, maar zelfs zeer pervers en bevredigend. “Japanse mannen zijn net beesten, als het op seks aan komt” zegt Gin, waarbij haar oogopslag verraad dat ze dat helemaal niet erg schijnt te vinden. “En Japanse vrouwen?” vraag ik, wat eigenlijk als grap bedoeld is, maar Gin beantwoord mijn vraag direct met de woorden “die houden van beesten”. “En jij?” vraag ik. “Ik houdt ervan om het beest te temmen en lief te hebben, als hij maar enige opstandigheid blijft vertonen” antwoord Gin in de haar kenmerkende cryptische bewoordingen. Happend van de “uitsmijter met groente”, die overigens geweldig smaakt, denk ik na over Gins intenties en de betekenis van haar woorden, doch ik kom er niet helemaal uit, maar weet wel dat deze kleine Japanse witgezicht, me meer boeit dan elke andere vrouw op deze planeet, wat veroorzaakt wordt door het ongekende genot dat ze me verschaft, maar ook te maken heeft met de mystiek, waarin ze geneveld is. Waar ik mijn eten verorber als een uitgehongerd dier, eet zij kleine hapjes, waarbij ze me strak blijft aankijken, wat me zelfs een ietwat ongemakkelijk gevoel bezorgd, dus ik besluit ietwat provocerend door te vragen naar haar intenties en vraag “hoe wil je het ...

... beest temmen dan?” Haar antwoord is wederom cryptisch, ontwijkend zelfs, maar er gaat voor het eerst een soort van dreiging vanuit, want ze zegt “de grootte van een lichaam, bepaalt niet de kracht. Zelfs de spiermassa bepaald niet de kracht, maar de sterkte van het zwakste lichaamsdeel”. Glimlachend haal ik mijn schouders op, omdat haar woorden wazig zijn, doch de wijze waarop ze het uitspreekt is bloedserieus. Grappend vraag ik “ben je een ninja?” Gin lacht voor het eerst breeduit, en blijkt humor wel te waarderen, doch haar lach is van korte duur, waarna ze zegt “neen, meneer Roel, ik ben geen ninja, zoals u ervaren heeft ben ik bedreven in andere zaken”. Zwijgend eten we verder, waarbij haar blik de mijne slechts verlaat, als ze een nieuw hapje neemt, doch voor de rest van de tijd zij haar ogen gericht op mij, waarbij ze zelfs niet verzaakt, als ik mijn blik, om welke reden dan ook, afwendt. Als de ochtend over gaat in de middag, nemen we na het ontbijt plaats op de veranda, want het weer is voortreffelijk. Genietend van een sapje, zitten we naast elkaar op een gemakkelijk bankje, waarbij ik mijn ogen niet van haar af kan houden, want om haar kimono gekleed te noemen zou te veel eer zijn voor het piepkleine stukje textiel. Om een gesprek op gang te krijgen, maar ook uit nieuwsgierigheid, vraag ik “wat is het dan wat Japanse mannen lekker vinden?” “Naar ik begrepen heb” antwoord Gin “wijken de Westerse waarden sterk af van onze waarden. Westerse mannen, maar ook vrouwen, ...