Boekenbal (4) - Sex Verhalen

Boekenbal (4)

... mobieltje en was duidelijk enthousiast over iets. "En ? ". Nieuwsgierigheid was een van mijn slechtere eigenschappen, en een andere begon nu kloppend hard te worden. Dat kwam door de volle boezem die mijn bijrijdster etaleerde naar aanleiding van het berichtje op haar mobiel. "De enkel van mijn collega moet in het gips, maar er is verder weinig schade". "Mmmh" bromde ik terug, terwijl ik van opschakelen gelijk weer kon terugschakelen. Harmonica-rijden is het meest irritante wat we in Nederland hebben. Ik keek opzij om te zien of ik naar de rechter rijstrook kon. Dat was tenminste een constante rijstrook, niet dat rem/ gassen/remme van de linkerstrook. De weg ging naar drie rijstroken, wat op zich genoeg zou moeten zijn maar de motregen zorgde ervoor dat alles met een slakkegangetje zich verplaatste. Achter een grote Campina-tankwagen was plaats en ik dook erachter. Blij liet ik het koppelingspedaal los en wreef even over mijn been. De natte broek zorgde voor wat kramp in de benen. "Gaat het wel met je ? " ze klonk oprecht bezorgd. "Jawel, maar mijn broek droogt maar niet op, en door dit filerijden krijg ik kramp in mijn benen ". "Oh, nou ik kan toch masseren als je langzaam rijd ? "bood ze aan. "Nou, ik ..." wilde iets zeggen, maar ze had haar riem al afgedaan en boog voorover om mijn boven benen te masserren. Ja juist. Met beide handen en half voorover gebukt deed ze inderdaad goed werk. Maar haar zo bezig op mijn lichaam, in een nu behaaglijk warm wordende auto, had ook een ...

... ander effect. Ik voelde mijn jongeheer in rap tempo groeien. Ze hijgde want het was een ongemakkelijke houding en mijn bovenbenen waren goed koud en stijf. Haar warme adem tussen mijn benen deed wonderen want ik voelde hoe snel de hele benedenpartij van mijn lichaam snel warm werd. 'Nou dat eh is wel genoeg" mompelde ik half hardop. Ze reageerde niet, en ik herhaalde het luid. Ze kwam overeind, en toevallig keek ik net opzij naar buiten om de verbaasde blik van een andere chauffeur te zien. Inderdaad, Chantal die met half open mond omhoog komt, terwijl ik achter het stuur zit. Het kwartje viel bij Chantel ook ineens. "Oh mijn god, moet je hem zien kijken". "Lach maar terug, je hebt vast zijn dag gemaakt". We lachtten allebei luid en hardop. Het brak de spanning die er hing en vervolgens begon ze vrijuit te praten over de zaken die haar bezig hielden. Ik had al mijn concentratie nodig op de weg, in de regen rijden veel mensen erg slecht en worden stoere chauffeurs ineens angsthazen. Dus veel te veel remmen, in plaats van gewoon snelheid houden en je pedaal liften. De harmonica-file hield maar niet op, en eindelijk bereikten we veel later dan gepland 's-Hertogenbosch. De weg naar het theater had ik al in mijn hoofd uitgewerkt. Zodra ik voor het theater stopte kwam er een medewerker naar buiten gelopen en gaf me een pasje om achterom te parkeren. Dat deed ik dan ook maar, terwijl Chantal vriendelijk glimlachte naar de persoon. 'Hij denkt vast dat je mijn chauffeur bent" zei ze. ...