Vluggertje! - Sex Verhalen

Vluggertje!

Writer’s block. Het állerergste wat een schrijver kan overkomen. Vergelijk het met een voetballer met een gebroken poot. Een impotente gigolo. Een hoer met vaginisme. Allemaal niet in staat om hun werk – en in mijn geval: mijn passie – uit te voeren. Ik heb geen énkele inspiratie om te schrijven. Niet voor zakelijke artikelen (mijn broodwinning), en zelfs niet voor een spannend erotisch verhaal. Knipperende cursor op een maagdelijk wit scherm. Frustrerend. Ik denk overal aan, behalve aan dingen die me inspireren tot goede teksten. Nul komma nul creativiteit vandaag. God, wat een deprimerend begin van een verhaal… Maar ja, geen inspiratie hè… Wat doet een schrijver die niet kan schrijven? Beetje internetten, sport kijken, muziek luisteren. Vooral dat laatste is erg fijn; niet dat de creativiteit terugkomt, maar ik krijg er meestal wel een veel beter humeur van! Ik heb mezelf zojuist wakker geschud met ‘Sweet Child of Mine’ van Guns N’ Roses, en nu luister ik naar The Police. En intussen probeer ik toch een beetje te werken. Ik heb een paar kleine klusjes waarvoor ik niet heel veel creativiteit nodig heb: paar webteksten optimaliseren voor de zoekmachines, en een aantal drukproeven checken. Dat lukt wel. Maar ik moet ook nog twee hoofdstukken van een studieboek afronden, en de deadline hangt als een zwaard van Damocles boven m’n hoofd. En voor dit klusje heb ik wél inspiratie nodig, en niet zo’n beetje ook. Absoluut afwezig, en dus vertoon ik op dit moment het ‘toppunt van ...

... vluchtgedrag’: ik ben mijn bureaula aan het opruimen. Hé, een berichtje, van jou. Honey, je komt als geroepen! Ik word (bijna) altijd vrolijk van je – en die anderhalve keer dat ik niet vrolijk van je word, ligt dat aan mij. De berichten vliegen nu snel over en weer. Ik vertel je dat ik geen inspiratie heb. “Ook niet voor een lekker verhaal?” “Nee, zelfs niet over een vluggertje.” “Heb je wel inspiratie vóór een vluggertje?” Eh… Dit klinkt als een aanbod. Maar gek genoeg ben ik zó gefrustreerd dat ik meer zin heb in een gezellige babbel. (Rare kerel ben ik ook: de meeste mannen hebben als ze gefrustreerd zijn juist alleen maar zin in seks.) Je snapt het nog ook. “Heb je zin in een kop koffie? Ik zit in een hotelkamer bij jou in de buurt, en ik verveel me. Ik hoef morgen pas weer te werken.” Dat klinkt goed: “Ja leuk, daar ben ik écht even aan toe. Ik zie je zo!” Ik begrijp mezelf even niet. Normaal gesproken zou ik nu ontzettend geil zijn. Maar hoewel mijn auto me steeds dichter bij jou brengt, lijkt mijn penis in een langdurige winterslaap te zijn. Geen enkele beweging en/of tinteling. En dat ligt zeker niet aan jou, want je bent als geen ander in staat om me enorm op te winden. Blijkbaar ‘heb’ ik het gewoon even niet. Ik vind het niet eens zo erg: het is leuk om met jou een kop koffie te drinken, en gezellig te praten. Ik rijd ‘blind’ naar je hotel: ik heb hier vlakbij gewoond, en weet dus de weg. Je zit me in de lobby op te wachten, en ik krijg een heerlijke omhelzing en een ...