De gravin - deel 2 - Sex Verhalen

De gravin - deel 2

... wist zij binnen vijf minuten genoeg. Ze was om een uur of negen met de auto naar zijn huis gereden, maar op haar bellen werd niet opengedaan. Toen ze om het huis heen liep, zag zij dat zijn ouders in de achterkamer zaten, beiden met een fles drank in de hand. Beiden leken al dronken te zijn. Toen Marianne op het raam klopte, keek zijn moeder loom op zonder iets te zien en Marianne had gevraagd of zij even binnen mocht ko-men. Het gesprek, voor zover daarvan sprake kon zijn, duurde maar vijf minuten en was bovendien tamelijk eenzijdig. Marianne stelde een vraag, en kreeg een gemompel als antwoord. Toen zij vroeg of Klaas bij haar op de graafie mocht komen werken, antwoordde zijn vader met dubbele tong "Dat is goed.", nam een slok uit de fles en viel ver-volgens in slaap. De jonge gravin had daardoor snel in de gaten dat een gesprek weinig zinvol was en nam vriende-lijk afscheid. Nog diezelfde dag reed Klaas, op de achterbank gezeten, in de limousine van de graaf naar zijn huis omz ijn spullen te halen en die in het kleine huisje achter het kasteel te brengen. Toen zijn weinige spullen waren overgebracht en min of meer op hun plaats gezet, vroeg hij aan Marianne: "Woon ik nou ècht hier?" "Ja jongen, nu woon je hier." glimlachte zij. "En mag ik nu niet meer in het kasteel komen?" "Natúúrlijk wel!" riep Marianne verbaasd uit, "Waarom niet?" "In het dorp zeggen ze, dat jullie personeel niet in het kasteel mag komen, behalve als het voor het werk is." "Onzin! Jij mag, nee, jij ...

... móet zo nu en dan voor je werk in het kasteel zijn en dan kom je gewoon. Maar ik zou het fijn vinden als je, wanneer je klaar bent met je werk, mij zo nu en dan ook eens gezelschap komt houden." "Dat zal ik graag doen." beloofde hij, "Maar dan moet jij ook eens in mijn huisje komen. Goed?" "Graag, Klaas." Zij overlegde snel bij zichzelf of zij nog dringende bezigheden had en kwam tot de conclusie, dat dat voor die dag niet meer het geval was. "Zal ik je nu even helpen je spullen verder op hun plaats te zetten?" "O, maar dat hoeft niet, hoor." zei hij, bijna geschrokken. "Jij hoeft hier niet te werken." "Maar jongen, dat is geen wèrken! Ik help je gewoon graag even. Je moet vanavond wel fatsoenlijk kunnen slapen, dus laten we de slaapkamer maar even op orde brengen. Doe jij je kleren maar in de kasten, dan zal ik je bed vast voor je opmaken." Ze waren korte tijd bezig, waarbij Klaas in korte tijd alle dozen voor de slaapkamer naar boven sjouwde. Toen ze klaar waren, was vooral Marianne nogal moe. Klaas, die beresterk was en zijn eigen kracht vaak niet kende, had daar nog geen last van. "Mag ik hier wel even douchen, Klaas?" vroeg zij, terwijl zij even op een stoel ging zitten. "Natuurlijk!" riep hij verwonderd uit, "Dit is toch jouw huis?" "Nee,jongen, dit is nu jouw huis. Jij woont hier, dus ben jij de baas hier. Zo eenvoudig is dat. Daarom vraag ik het je. Een douche zal me goed doen." "En als ik nou nee zeg?" vroeg hij plagend. "Dan zal ik naar het kasteel moeten." glimlachte ...