De gravin - deel 2 - Sex Verhalen

De gravin - deel 2

... alleen lag, terwijl zij hem zo graag naast zich had willen hebben. Maar wilde zij van de jongen genieten, dan moest zij er eerst voor zorgen dat hij volledig van zijn mishandeling herstelde en dat hij zich weer kon geven zoals hij dat zelf graag wilde. Marianne sliep bijna de hele nacht met haar hand tussen haar benen. De volgende morgen stond de jonge gravin verrast te kijken, toen zij uit het raam van haar kamer Klaas in de tuin zag rondscharrelen. Hij bekeek de planten en struiken en schudde zo nu en dan zijn hoofd. Ook het gras leek zijn goedkeuring niet echt te kunnen wegdragen. De jonge vrouw, die zijn gespierde gestalte een tijdje goedkeurend bekeek, ging naar beneden om het ontbijt te regelen en nam zich voor hem te vragen hoe hij over de tuin dacht, want zij begon ineens het vermoeden te krijgen dat hij daar wel eens meer verstand van zou kunnen hebben dan zij verwachtte. Terwijl zij met het ontbijt bezig was, dacht zij aan hem, en voelde het vocht tussen haar lange, slanke benen. Marianne hoopte dat Klaas een goede nacht-rust had gehad en dat hij nu weer de oude was en zonder pijn. Zij gunde het hèm van harte, maar zichzelf eigenlijk ook. Een kwartiertje later zaten ze tegenover elkaar aan tafel. Marianne had een stevig ontbijt voor hem klaargemaakt, want zij wist dat hij daarvan zou opknappen. "Je was vanmorgen al vroeg op, hè?" begon zij, "Voel je je nu weer beter?" "Ik voel nu geen pijn meer; ik denk dat het nu wel weer over is." was zijn antwoord. "ik zag je ...

... in de tuin rondscharrelen. Wat deed je daar?" "Mocht dat niet?" vroeg hij geschrokken, waarop Marianne direkt in de lach schoot. "Natúúrlijk wel!" riep zij vrolijk uit, "Maar ik zag je rondkijken alsof je de tuin aan het keuren was. En toen dacht ik: misschien deugt er wel iets niet. Is dat zo? Deugt er iets niet, volgens jou?" "U zult niet boos worden?" informeerde Klaas voorzichtig, waarop Marianne lachend haar hand geruststellend op de zijne legde en vriendelijk zei: "Klaas, maak van je hart geen moordkuil. Ik geef toe, dat ik niet zo heel veel verstand van tuinen heb; dus, als jij goede ideeën hebt, dan hoor ik die graag van je." "Het gras wordt niet goed gemaaid." bekende hij toen, "Ik denk dat het aan de maaier ligt, want het gras ziet er uit alsof het er uitgetrokken wordt, in plaats van afgesneden." "Tja, dat weet ik niet." Marianne voelde direkt dat haar vermoedens van die ochtend bewaarheid leken te worden: de eenvoudige jongen voor haar zou wel eens meer verstand van tuinen kunnen hebben dan iedereen verwachtte. "Als je de maaimachine ziet, zou je dan kunnen zeggen dat het inderdaad daaraan ligt?" "Waarschijnlijk wel." knikte Klaas, die zich in deze voor hem chique woning wonderwel op zijn gemak voelde, wat ook door het optreden van de gravin kwam, die in zijn ogen gewoon líef was en hem als een gewone jongen behandel-de. "Goed, dan gaan we na het ontbijt de tuin in en dan laat jij me zien wat volgens jou beter moet. Goed?" "Ja, dat is goed." De tuin – je kon beter ...