Turnmeisje - Sex Verhalen

Turnmeisje

Mijn naam is Dennis. Ik ben 24 jaar, en gymleraar op een middelbare school. Dit is een verhaal over wat me afgelopen schooljaar overkwam.Het was een dag als alle anderen. Ik kom aan op mijn werk, een grote middelbare school in het midden van het land. Ik haal wat koffie in de lerarenkamer en loop naar de gymlokalen om alvast wat dingen klaar te zetten voor de les van zometeen, een vijf havo klas. Ik zet wat trampolines neer, wat doeltjes met een voetbal, en uiteraard de turnringen. In deze vijf havo klas zit namelijk een meisje die aan topsport doet, ze is hard aan het trainen om jeugdkampioen turnen te worden. Dit meisje heet Julia. Aangezien ik nog maar pas begonnen ben op deze school, kende ik Julia nog niet, aan het begin van dit schooljaar. Inmiddels is het mij duidelijk dat ze een bloedfanatiek meisje is als het aankomt op turnen, het is echt haar leven. Ook weet ik dat zij thuis niet zoveel hulp krijgt bij het beoefenen van haar sport, ook omdat er thuis geen geld voor is. Daarom krijgt ze ook een klein subsidiepotje van de overheid, maar veel is het niet. Door dit alles, heb ik haar onder mijn hoede genomen en help ik haar waar ik kan met extra oefeningen. Ik heb haar ook bijles aangeboden, maar Julia is net zo eigenwijs als ze fanatiek is, dus dat heeft ze afgewezen onder het motto van "dat kan ik zelf wel".De bel gaat, en ik hoor het gestommel al in de kleedkamers. De leerlingen komen eraan. Meestal duurt het even voordat ze omgekleed zijn, ik ga dus nog maar ...

... even zitten met mijn kop koffie. Dan hoor ik echter wat stappen uit de meisjeskleedkamer, samen met een paar regelmatige tikken. Wanneer het meisje om de hoek komt, zie ik waar het tikken vandaan komt. Het meisje loopt met krukken. Het is Julia.Geschrokken spring ik overeind, en ik vraag aan Julia wat er gebeurd is. "Gevallen met de training, ik heb een bovenbeenspier gescheurd..." zegt ze bijna huilend. "Ach meisje, wat erg voor je!" en ik neem haar in mijn armen terwijl ze in huilen uitbarst. Normaliter ben ik niet zo van het aanraken van leerlingen, ik bedoel iedereen weet hoe er tegenaan gekeken wordt...maar dit is een uitzondering. "Het komt wel goed Julia, het komt echt wel goed." Ik streel Julia over haar rug. Dan doorbreekt ze de omhelzing en vermand zich. "Je hebt gelijk Dennis, ik weet het...maar...het gaat zo lang duren! Dan kan ik zo lang niet trainen..." snikt ze nog na. "Ach welnee, dat valt best mee! Daar is fysiotherapie voor, die helpen je zo weer op de been!" Dan begint ze weer te snikken. "Maar dat kan mijn moeder niet betalen, en de zorgverzekering vergoedt helemaal niks!" zegt ze, terwijl de tranen over haar wangen biggelen. Begrip vol zeg ik "Wacht, Julia. Kom even zitten." Ik help haar naar het bankje waar ik zojuist op zat, en ik ga naast haar zitten. Ze laat haar hoofd hangen. "Julia, kijk me eens aan." Met moeite draait ze haar hoofd om. "Als je niet naar de fysiotherapie kan, wil ik je wel helpen. Ik heb dezelfde opleiding gevolgd. Ik heb zelfs een ...