Knijpkutje - Noodweer - Sex Verhalen

Knijpkutje - Noodweer

Het was zompig in mijn hoofd en ik voelde mij rusteloos. Ondanks de waarschuwingen van de weervrouwen voor de aankomende herfstwinden, besloot ik de fiets te pakken en mijn hoofd proberen leeg te rijden. Het was buiten een graad of dertien en er stond al een stevige windkracht vier tot vijf. Ik trok mijn zwarte dunne fietsjasje aan en stapte op mijn hybridestadsfiets. Voor de leken,dit is een licht uitgevoerde sportfiets met eenentwintig versnellingen, normale verlichting en spatbordjes voor en achter. Ik had achter een smal verzet gemonteerd en kon bij de meeste winden wel een goede versnelling vinden waar ik makkelijk mee weg kon trappen.Ik reed van huis weg en koos de weg met de meeste tegenwind. Ik reed het dorp uit de polder in en kon met moeite een snelheid van rond de vierentwintig kilometer per uur vast houden. Al gauw had ik het warm en voelde mijn geest wat ontspannen. Na een kilometer of vijf zag ik in de verte nog een eenzame fietser door de polder banjeren en met moeite kwam ik dichterbij. Het bleek een wat oudere dame met een ouderwets ingevlochten grijze paardenstaart op een elektrische fiets te zijn.Nadat ik wat dichterbij was gekomen, wilde ik deze fietser voorbij, maar ineens vond de vrouw wat tempo en bleef ik in de wind steken. Ik liet mij wat achter haar zakken en na een paar honderd meter, zakte het tempo van deze vrouw weer, zodat ik opnieuw een poging waagde om er voorbij te komen. En weer verhoogde de vrouw het tempo, waarna ik in de toenemende ...

... tegenwind weer moest lossen.Dit ging zo een keer of vijf door, en ik kreeg er een beetje de pest over in. Moest dat mens mij nou treiteren, of hoe zat dat. Na een paar kilometer waren we aan het eind van de polder gekomen en kwam het fietspad uit op een T-splitsing. Gewoontegetrouw stak ik mijn hand naar links uit en wilde linksaf slaan, toen de vrouw ook ineens besloot deze kant op te gaan, waardoor ik bijna tegen haar aan reed en een hele rare beweging met mijn fiets moest maken om haar te ontwijken. Godver... dacht ik bij mezelf en vond wat extra kracht om er voorbij te gaan. Terwijl ik naast haar reed snauwde ik, achteraf gezien wel een beetje te hard, zo kreng hebbie kramp in je jatten dat je geen richting aangeeft! Op het moment dat ik voorbij reed troffen onze ogen elkaar en ik had meteen spijt van mijn harde woorden.Ik zag een lief gezicht van een vrouwtje ergens eind vijftig, waarbij de tranen over haar wangen liepen en haar rooddoorlopen ogen nat glansden in het afnemende licht van de dageraad. Haar zwart-wit geblokte overjas stond half open en eronder glinsterde een zachtroze geborduurde polo. Ik temperde snelheid en kwam naast haar fietsen en verontschuldigde mij, ik had het zo niet bedoeld en ik moest mijn eigen spanningen niet op iemand anders afreageren. Langzaam minderde het vrouwtje snelheid en bij een langs de kant van de weg staand bankje, welke een beetje in de luwte van wat struikgewas lag, stopte ze. Ik stopte ook naast haar, en terwijl ze afstapte verloor ze ...